________________
ज्ञाताधर्मकथा
१२७
तए णं से कलभए तुम पासइ, पासित्ता तं पुव्ववेरं समरइ, समरित्ता आसुरत्ते रुढे कुविए चंडिक्किए मिसिमिसेमाणे जेणेव तुमं तेणेव उवागच्छड़, उवागच्छित्ता तमं तिक्खेहि दंतमुसलेहिं तिक्खुत्तो पिट्ठओ उच्छुभइ, उच्छुभित्ता पुव्ववेरं णिज्जाएइ, णिज्जाइत्ता हद्वतुढे पाणियं पियइ, पिइत्ता जामेव दिसिं पाउब्भूए तामेव दिसिं पड़गए । तए णं तव मेहा ! सरीरगंसि वेयणा पाउब्भवित्था- उज्जला विउला जाव दुरहियासा । पित्तज्जरपरिगयसरीरे दाहवक्कंतीए यावि विहरित्था । तए णं तुम मेहा! तं उज्जलं जाव दुरहियासं सत्तराइंदियं वेयणं वेएसि; सवीसं वाससयं परमाउं पालइत्ता अट्ट-दुहट्ट-वसट्टे कालमासे कालं किच्चा इहेव जंबुद्दीवे दीवे भारहे वासे दाहिणड्ढभरहे गंगाए महाणईए दाहिणे कूले विंझगिरिपायमूले एगेणं मत्तवर-गंधहत्थिणा एगाए गयवरकरेणूए कुच्छिंसि गयकलभए जणिए । तए णं सा गयकलभिया णवण्हं मासाणं वसंतमासम्मि तुम पयाया । तए णं तुम मेहा! गब्भवासाओ विप्पमुक्के समाणे गयकलभए यावि होत्था, रत्तुप्पलरत्तसूमालए जासुमणा-रत्तपारिजत्तय-लक्खारस-सरसकुंकुम-संझब्भरागवण्णं इढे णियगस्स जूहवइणो गणियायार-करेण-कोत्थ-हत्थी अणेगहत्यिसयसपरिवुड़े रम्मेसु गिरिकाणणेसु सुहंसुहेणं विहरसि । तए णं तुम मेहा ! उम्मक्कबालभावे जोव्वणगमणुपत्ते जूहवइणा कालधम्मणा संजुत्तेणं तं जूहं सयमेव पडिवज्जसि । तए णं तुम मेहा ! वणयरेहिं णिव्वत्तियणामधेज्जे जाव चउदंते मेरुप्पभे हत्थिरयणे होत्था । तत्थ णं तुम मेहा ! सत्तंगपइट्ठिए तहेव जाव पडिरूवे। तत्थ णं तुम मेहा सत्तसइयस्स जूहस्स आहेवच्चं जाव अभिरमेत्था । तए णं तुम मेहा ! अण्णया कयाइ गिम्हकालसमयंसि जेट्ठामूले वणदव-जाला- पलित्तेसु वणंतेसु धूमाउलासु दिसासु जाव संजायभए बहूहिं हत्थीहि य जाव कलभियाहि य सद्धिं संपरिवुड़े सव्वओ समंता दिसोदिसिं विप्पलाइत्था । तए णं तव मेहा ! तं वणदवं पासित्ता अयमेयारूवे अज्झत्थिए जाव समुप्पज्जिथा- कहिं णं मण्णे मए अयमेयारूवे अग्गिसंभवे अणभूयपव्वे | तए णं तव मेहा ! लेस्साहिं विसुज्जमाणीहिं, अज्झवसाणेणं सोहणेणं, सुभेणं परिणामेणं, तयावरणिज्जाणं कम्माणं
खओवसमेणं, ईहापोह-मग्गण-गवेसणं करेमाणस्स सण्णिपुव्वे जाइसरणे समुप्पज्जित्था । १३१ तए णं तुम मेहा ! एयमद्वं सम्मं अभिसमेसि- एवं खलु अहं अईए दोच्चे भवग्गहणे इहेव
जंबुद्दीवे दीवे भारहे वासे वेयड्ढगिरिपायमूले जाव सुमेरुप्पभेणामं हत्थिराया होत्था। तत्थ
१२९