________________
ज्ञाताधर्मकथा
४८ तए णं से पोट्टिले देवे पोट्टिलारूवं विउव्वइ, विउव्वित्ता तेयलिपुत्तस्स अदूरसामंते ठिच्चा
एवं वयासी- हं भो तेयलिपुत्ता! पुरओ पवाए पिट्ठओ हत्यिभयं, दुहओ अचक्खुफासे, मज्झेसराणि वरिसंति। गामे पलत्ते रण्णे झियाइ। रण्णे पलित्ते गामे झियाइ, आउसो तेयलिपुत्ता! उभओ पलित्ते कओ वयामो ? तए णं तेयलिपुत्ते पोट्टिलं देवं एवं वयासी-भीयस्स खलु भो ! पव्वज्जा सरणं, उक्कंठियस्स सदेसगमणं, छुहियस्स अण्णं, तिसियस्स पाणं, आउरस्स भेसज्जं, माइयस्स रहस्सं, अभिजुत्तस्स पच्चयकरणं, अद्धाणपरिसंतस्स वाहणगमणं, तरिउकामस्स पवहण किच्चं, परं अभिउंजिउकामस्स सहायकिच्चं । खंतस्स दंतस्स जिइंदियस्स एत्तो एगमवि ण भवइ । तए णं से पोट्टिले देवे तेयलिपुत्तं अमच्चं एवं वयासी- सुइ णं तुमं तेयलिपुत्ता ! एयमटुं आयाणाहि त्ति कट्ट दोच्चं पि तच्चं पि एवं वयइ, वइत्ता जामेव दिसिं पाउब्भूए तामेव दिसिं पडिगए | तए णं तस्स तेयलिपुत्तस्स सुभेणं परिणामेणं जाइसरणे समुप्पण्णे । तए णं तस्स तेयलिपुत्तस्स अयमेयारूवे अज्झत्थिए जाव समुप्पण्णे- एवं खलु अहं इहेव जंबुद्दीवे दीवे महाविदेहे वासे पोक्खलावई विजए पोंडरीगिणीए रायहाणीए महापउमे णामं राया होत्था। तए णं अहं थेराणं अंतिए मुंडे भवित्ता पव्वइए सामाइयमाइयाइं चोद्दसपुव्वाइं अहिज्जित्ता बहूणि वासाणि सामण्णपरियागं पाउणित्ता मासियाए संलेहणाए महासुक्के कप्पे देवत्ताएउववण्णे । तए णं अहं ताओ देवलोयाओ आउक्खएणं जाव चइत्ता इहेव तेयलिपुरे तेयलिस्स अमच्चस्स भद्दाए भारियाए दारगत्ताए पच्चायाए | “तं सेयं खलु मम पुव्वद्दिट्ठाई महव्वयाई सयमेव उवसंपज्जित्ता णं विहरित्तए;" एवं संपेहेइ, संपेहित्ता सयमेव महव्वयाइं आरुहेइ, आरुहित्ता जेणेव पमयवणे उज्जाणे तेणेव उवागच्छड़, उवागच्छित्ता असोगवरपायवस्स अहे पुढविसिलापट्टयंसि सुहणिसण्णस्स अणुचिंतेमाणस्स पुव्वाहीयाई सामाइयमाइयाइं चोद्दसपुव्वाइं सयमेव अभिसमण्णागयाइं । तए णं तस्स तेयलिपुत्तस्स अणगारस्स सुभेणं परिणामेणं जाव तयावरणिज्जाणं कम्माणं खओवसमेणं कम्मरयविकरणकरं अपुव्वकरणं पविट्ठस्स केवलवरणाणदंसणे समुप्पण्णे | तए णं तेयलिपुरे णगरे अहासंणिहिएहिं वाणमंतरेहिं देवेहिं देवीहि य देवदुंदुहीओ समाहयाओ, दसद्धवण्णे कुसुमे णिव्वाए, दिव्वे गीय-गंधव्वणिणाए कए यावि होत्था । तए णं से कणगज्झए राया इमीसे कहाए लद्धढे समाणे एवं वयासी- एवं खलु तेयलिपुत्ते मए अवज्झाए मुंडे भवित्ता पव्वइए । तं गच्छामि णं तेयलिपुत्तं अणगारं वंदामि
145