________________
ज्ञाताधर्मकथा
गुत्तबंभचारिणीओ । णो खलु कप्पइ अम्हं एयप्पयारं कण्णेहिं वि णिसामेत्तए, किमंग पुण उवदंसित्तए वा आयरित्तए वा ? अम्हे णं तव देवाणुप्पिया! विचित्तं केवलिपण्णत्तं धम्म परिकहिज्जामो । तए णं सा पोट्टिला ताओ अज्जाओ एवं वयासी- इच्छामि णं अज्जाओ ! तुम्ह अंतिए केवलिपण्णत्तं धम्म णिसामित्तए । तए णं ताओ अज्जाओ पोट्टिलाए विचित्तं केवलि पण्णत्तं धम्म परिकहेंति । तए णं सा पोट्टिला धम्म सोच्चा णिसम्म हद्वतुट्ठा एवं वयासीसहामि णं अज्जाओ ! णिग्गंथं पावयणं जाव से जहेयं तब्भे वयह । इच्छामि णं अहं तुब्भं अंतिए पंचाणुव्वइयं सत्त सिक्खावइयं दुवालसविहं गिहिधम्म पडिवज्जित्तए । अहासुहं देवाणुप्पिए । तए णं सा पोट्टिला तासिं अज्जाणं अंतिए पंचाणव्वइयं जाव गिहिधम्म पडिवज्जइ, ताओ अज्जाओ वंदइ णमंसइ, वंदित्ता णमंसित्ता पडिविसज्जेइ । तए णं सा पोट्टिला समणोवासिया जाया जाव पडिलाभेमाणी विहरइ । तए णं तीसे पोट्टिलाए अण्णया कयाइ पुव्वरत्तावरत्तकालसमयंसि कुटुंबजागरियं जागरमाणीए अयमेयारूवे अज्झत्थिए जाव समुप्पज्जित्था- एवं खलु अहं तेयलिपुत्तस्स पुट्विं इट्ठा कंता जाव परिभोगं वा । तं सेयं खलु मम सुव्वयाणं अज्जाणं अंतिए पव्वइत्तए, एवं संपेहेइ, संपेहित्ता कल्लं पाउप्पभायाए जेणेव तेयलिपुत्ते तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता करयल जाव एवं वयासी- एवं खलु देवाणुप्पिया ! मए सुव्वयाणं अज्जाणं
अंतिए धम्मे णिसंते जाव अब्भणुण्णाया पव्वइत्तए | २९ तए णं तेयलिपुत्ते पोट्टिलं एवं वयासी- एवं खलु तुमं देवाणुप्पिए ! मुंडा भवित्ता पव्वइया
समाणी कालमासे कालं किच्चा अण्णयरेस देवलोएस उववज्जिहिसि । तं जड णं तमं देवाणप्पिए ! ममं ताओ देवलोयाओ आगम्म केवलिपण्णत्ते धम्मे बोहिहि, तो हं विसज्जेमि । अह णं तुमं ममं ण संबोहेसि, तो ते ण विसज्जेमि । तए णं सा पोट्टिला तेयलिपुत्तस्स एयमढें पडिसुणेइ । तए णं
विउलं असणं पाणं खाइमं साइमं उवक्खडावेइ, उवक्खडावित्ता मित्तणाइ जाव आमंतेइ, आमंतित्ता जाव सम्माणेइ, सम्माणित्ता पोट्टिलं पहायं जाव सव्वलंकार-विभूसियं पुरिससहस्सवाहिणीयं सीयं दुरुहित्ता मित्तणाइ जाव परिवुडे सव्विड्ढीए जाव दुंदुहिणिग्घोस णाइय रवेणं तेतलिपुरस्स मज्झमज्झेणं जेणेव सुव्वयाणं उवस्सए तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता सीयाओ पच्चोरुहइ पच्चोरुहित्ता पोट्टिलं पुरओ कट्ट जेणेव सुव्वया अज्जा तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता वंदइ णमंसइ, वंदित्ता णमंसित्ता एवं वयासी- एवं खलु देवाणुप्पिया ! मम पोट्टिला भारिया इट्ठा जाव एस णं
141