________________
२४
२५
२६
२७
भगवई सुत्त
समाणे आसुरुत्ते जाव पच्चोसक्कड़, पच्चोसक्कित्ता तव वहाए सरीरगंसि तेयलेस्सं णिस्सरइ। तएणं अहं गोसाला! तव अणुकंपणट्टयाए वेसियायणस्स बालतवस्सिस्स उसिणतेयलेस्सा पडिसाहरणट्टयाए एत्थ णं अंतरा सीयलियं तेयलेस्सं णिस्सिरामि जाव पडिहयं जाणित्ता तव य सरीरगस्स किंचि आबाहं वा वाबाहं वा छविच्छेयं वा अकीरमाणं पासित्ता तं उसिणं तेयलेस्सं पडिसारित्ता ममं एवं वयासी- से गयमेयं भगवं, से गयमेयं भगवं ।
तएणं से गोसाले मंखलिपुत्ते ममं अंतियाओ एयमट्ठे सोच्चा णिसम्म भीए जाव संजायभए ममं वंदइ णमंसइ, ममं वंदित्ता णमंसित्ता एवं वयासी कहं णं भंते ! संखित्तविउलतेयलेस्से भवइ ? तएणं अहं गोयमा ! गोसालं मंखलिपुत्तं एवं वयासी- जे णं गोसाला! एगाए सणहाए कुम्मासपिंडियाए एगेण य वियडासएणं छछट्टेणं अणिक्खित्तेणं तवोकम्मेणं उड्ढं बाहाओ पगिज्झिय पगिज्झिय जाव विहरइ, से णं अंतो छण्हं मासाणं संखित्तविउलतेयलेस्से भवइ । तएणं से गोसाले मंखलिपुत्ते ममं एयमट्ठे सम्मं विणएणं पडणेइ ।
तएणं अहं गोयमा ! अण्णया कयाइ गोसालेणं मंखलिपुत्तेणं सद्धिं कुम्मगामाओ णयराओ सिद्धत्थग्गामं णयरं संपट्ठिए विहाराए, जाहे य मो तं देसं हव्वमागया जत्थ णं से तिल भए । तएणं से गोसाले मंखलिपुत्ते ममं एवं वयासी- तुब्भे णं भंते ! तया ममं एवं आइक्खह जाव परूवेह - गोसाला ! एस णं तिलथंभए णिप्फज्जिस्सइ, णो ण णिप्फज्जिस्सइ, तं चेव जाव पच्चायाइस्संति, तं णं मिच्छा, इमं च णं पच्चक्खमेव दीसइ एस णं से तिलथंभ णो णिप्फण्णे अणिप्फण्णमेव । ते य सत्त तिलपुप्फजीवा उद्दाइत्ता उद्दाइत्ता णो एयस्स चेव तिलथंभगस्स एगाए तिलसंगलियाए सत्त तिला पच्चायाया ।
तएणं अहं गोयमा ! गोसालं मंखलिपुत्तं एवं वयासी- तुमं णं गोसाला ! तया ममं एवं आइक्खमाणस्स जाव परूवेमाणस्स एयमहं णो सद्दहसि णो पत्तियसि, णो रोयसि, एयम असद्दहमाणे अपत्तियमाणे अरोपमाणे ममं पणिहाए “अयं णं मिच्छावाई भवउ" त्ति कट्टु ममं अंतियाओ सणियं-सणियं पच्चोसक्कड़, पच्चोसक्कित्ता जेणेव से तिलथंभए तेणेव उवागच्छइ, तेणेव उवागच्छित्ता जाव एगंतमंते एडेड् । तक्खणमेत्तं गोसाला ! दिव्वे अब्भवद्दलए पाउब्भूए । तएणं से दिव्वे अब्भवद्दलए खिप्पामेव तं चेव जाव तस्स चेव तिलथंभगस्स एगाए तिलसंगलियाए सत्त तिला पच्चायाया; तं एस णं गोसाला ! से तिलथंभए णिप्फण्णे, णो अणिप्फण्णमेव । ते य सत्त तिलपुप्फजीवा उद्दाइत्ता उद्दात्ता एयस्स चेव तिलथंभयस्स एगाए तिलसंगलियाए सत्त तिला पच्चायाया । एवं खलु गोसाला! वणस्सइकाइया पउट्टपरिहारं परिहरति ।
तएणं से गोसाले मंखलिपुत्ते ममं एवमाइक्खमाणस्स जाव परूवेमाणस्स एयमट्ठे णो सद्दहइ जाव अरोपमाणे जेणेव से तिलथंभए तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता ताओ तिलथंभयाओ तं तिलसंगलियं खुड्डइ, खुड्डित्ता करयलंसि सत्त तिले पप्फोडेइ । तएणं तस्स गोसालस्स मंखलिपुत्तस्स ते सत्त तिले गणमाणस्स अयमेयारूवे अज्झत्थिए जाव समुप्पज्जित्था- ‘एवं
389