________________
आचारांग सूत्र - पढमो सुयखंधो
छट्ठो उद्देसो
१ | से तं संबुज्झमाणे आयाणीयं समुट्ठाए तम्हा पावं कम्मं णेव कुज्जा ण कारवेज्जा | सिया तत्थ
एगयरं विप्परामुसइ छसु अण्णयरम्मि कप्पड़ । सुहट्ठी लालप्पमाणे सएण दुक्खेण मूढे विप्परियासमवेइ । सएण विप्पमाएण पुढो वयं पकुव्वइ जंसिमे पाणा पव्वहिया | पडिलेहाए णो णिकरणयाए । एस परिण्णा पवुच्चइ कम्मोवसंति । जे ममाइयमइं जहाइ से जहाइ ममाइयं । से हु दिट्ठपहे मुणी जस्स पत्थि ममाइयं । तं परिण्णाय मेहावी विदित्ता लोगं, वंता लोगसण्णं, से मइमं परक्कमेज्जासि | त्ति बेमि |
३ | णारइं सहइ वीरे, वीरे णो सहइ रइं ।
जम्हा अविमणे वीरे, तम्हा वीरे ण रज्जइ ॥१॥ सद्दे फासे अहियासमाणे, णिविंद णंदि इह जीवियस्स | मुणी मोणं समादाय, धुणे कम्मसरीरगं ॥२॥ पंतं लूहं सेवंति, वीरा समत्तदंसिणो | एस ओहंतरे मुणी, तिण्णे मुत्ते विरए वियाहिए ॥३॥ त्ति बेमि | दुव्वसुमुणी अणाणाए, तुच्छए गिलाइ वत्तए । एस वीरे पसंसिए अच्चेइ लोगसंजोगं । एस णाए पवुच्चइ | जं दुक्खं पवेइयं इह माणवाणं तस्स दुक्खस्स कुसला परिण्णमुदाहरंति, इति कम्म परिण्णाय सव्वसो ।
जे अणण्णदंसी से अणण्णारामे, जे अणण्णारामे से अणण्णदंसी ।
जहा पुण्णस्स कत्थइ तहा तुच्छस्स कत्थइ । जहा तुच्छस्स कत्थइ तहा पुण्णस्स कत्थइ । अवि य हणे अणाइयमाणे । एत्थं पि जाण सेयं ति णत्थि । केऽयं पुरिसे, कं च णए । एस वीरे पसंसिए जे बद्ध पडिमोयए, उड्ढं अहं तिरियं दिसासु। से सव्वओ सव्वपरिण्णाचारी ण लिप्पइ छणपएण वीरे । से मेहावी अणुग्घायणस्स खेयण्णे जे य बंधपमोक्खमण्णेसी । कुसले पुण णो बद्धे णो मुक्के । से जं च आरभे, जं च णारभे, अणारद्धं च
णारभे । छणं छणं परिण्णाय लोगसण्णं च सव्वसो। ८ उद्देसो पासगस्स णत्थि । बाले पुण णिहे कामसमणुण्णे असमियदुक्खे दुक्खी दुक्खाणमेव आवद्वं
अणुपरियट्टइ । त्ति बेमि।
|| छट्ठो उद्देसो समत्तो ||
| बिइयं अज्झयणं समत्तं ||