________________
[३८]
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
कुद्धे(च्चे?)णं । तओ दट्ठण वंदिओ इमं च भणिओ - 'जेट्ठज्ज ! ताओ आणावेइ न किलि(ल) हत्थिसमारूढस्स केवलनाणं समुप्पज्जइ'त्ति । तओ गयाओ । [ताहे] सो वि चिंतिउमाढत्तो, – 'कहं इत्थ हत्थी ? ताओ वि अलियं न भासई' । एवं च चिंतंतेण नायं, जहा - 'माण-(माणो चेव ?) हत्थी। को वा मम माणो ? वच्चामि भगवंतं, वंदामि ते य साहुणो' । पाए य उक्खित्ते केवलनाणं समुप्पन्नं । ताहे गंतूण केवलिपरिसाए ठिओ ॥
भरहो वि रज्जं भुंजइ । अन्नया वि(य) भगवं विहरतो अट्ठावयमागओ । भरहो वि भाव(उ)गपवज्जचलण(सवण?)संजायमणतावो ‘मा कया वि पुणो वि भा(भो?)गे गेण्हंति'त्ति समागंतूण भोगेहिं भाउगे निमंति(तें)तो निराकरिओ भगवया । तओ चिंतइ – 'एएसिं चेव भ(च)त्तसंगाणं आहारदाणेणाऽवि धम्माणुट्ठाणं करेमि' । तओ पंचहिं सगडसएहिं विचित्तं आहारं आणावेइ । तं च 'उव्वे(द्देसेण) कयं गिहत्थाणीयं न कप्पइ गिहीणं(साहूणं?)'ति वोत्तुं पुणो वि पडिसिद्धो भगवया । तओ अत्तट्ठा सिटेण वि आहारेणं निमंतेंतो 'रायपिंडो न कप्पइ'त्ति निवारिओ सव्वहा विलक्खीहूओ सक्केण दिट्ठो ।
तओ सक्को भरहस्स चित्तसमाहाणत्थं 'भगवं ! जईण कित्तिअऽवग्गह ?' त्ति पुच्छइ। भगवया भणियं - 'च(पंचहा?), तं जहा - इंदावग्गहो १, रायावग्गहो २, अहिट्ठायगा(गिहवइअ)वग्गहो ३, वसहिदायगावग्गहो ४, साहम्मियावग्गहो ५ । एएसिं च उत्तरोत्तरं पहाणा' । तओ सक्को 'भरहखेत्तं साहूणं मए अणुन्नायं, निरुवसग्गं विहरंतु' वि(त्ति) भणित्ता भगवंतं वंदइ । भरहो वि मणागहर(रि)सियचित्तो नियावग्गहमणजाणित्ता भगवंतमभिवंदइ । सक्कं च पच्छड - 'किं तम्हाण साहावियं रूवमेयं ?' सक्को भणइ - 'न अम्हाणं साहावियं रूवं माणसेहिं पेच्छउं तीरइ' । भरहो भणइ - 'तदं(ह)सणे मज्झ कोउगं' । तओ उत्तिमो पुरिसो तुममेगमंगावयवं दंसेमि'त्ति भणिऊण सक्को जोग्गालंकारभूसियं अच्चंतभासुरं नियमंगुलि(लिं) दंसेइ । दट्ठण य तं भरहो अइसएण पमुइओ तप्पभिइ इंदमहं कारावेइ ।
तओ पुणो वि सक्को भरहेण पुट्ठो – 'एसो मह आणीओ आहारो कत्थ क(दा)यव्वो ?' सक्केण भणियं – 'गुणाहियाणं दायव्वो' । ताहे 'साहूणं बीयट्ठाणे सावया गुणिणो'त्ति भावित्ता भरहेण हक्काराविऊण ते भणिया जहा - 'किसि-वणिज्जाइरहिएहिं मम भोयणं भोत्तूणमविरईय(विरहियं ?) भगवंतथुईरूवसज्झायवेयपरेहिं चिट्ठियव्वं । भुत्ते य समाणे मम राउलोसन्नि(लासन्न)ट्ठिएहिं वत्तव्वं, जहा – “जिओ भवं, वद्धए भयं, तम्हा मा हण मा ह[ण]''त्ति' । तओ तं तहेव निच्चं भणंति । तं च सोऊण भरहो अंचत(अच्चंत)पमत्तो 'केणाऽहं जिओ ?'त्ति पढमं कुप्पइ । पच्छा नियाएसवयणत्थं सुमरेइ, जहा - 'जितोऽहं कसाएहिं । तहा तेहिंतो चेव वद्धए भयं, तम्हा कसाउम्मूलणत्थं दया कायव्व'त्ति संभाविऊण संवेगमावज्जइ ।
इओ य सूवयारा भरहरायं विन्नवंति, जहा - 'चे(दे)व ! पुं( )जमाणलोह(य)बाहुल्लत्तणओ न पहुच्चेइ आहारपागो' । तओ सोऊणेवं भरहेण 'जे सावयाऽणुव्वयाइपुच्छाए निव्वूढा ते नाण-दसणचरित्तवंतो'त्ति बुद्धीए कागणीरयणेण जन्ना(न्नो)इयं रेहातिगंकिया काउं धरिया सेसा विसज्जिया । जे य वटुंति ते पुणो वि छटे छठे मासे भरहेण तहेवंकिया भुंजंति । नियचेलुक्काणि य इच्छाए पवज्जत्थं साहूणं दे(दें)ति । तओ प(पि)तुपए भरहपुत्ताईहिं कागणीरयणाभावे सुवण्ण-रुप्प-पट्टसुत्तमयाइजन्नोइयंकिया तित्थयरट्ठगं जाव सावया पूइया । तओ परं मिच्छत्तं पवन्ना । जओ एत्यंतरे साहवो वोच्छिन्नो(न्न) त्ति ।