________________
[३९८]
तं च जहा वत्तव्वं, किच्चं वा तत्थ तं तहा निउणं । ते सिक्खविउं सव्वं, खयरवई जाइ सट्ठाणं । बंधुदत्तो वि सहरिस-मवलोयंतो वरं तदुज्जाणं । अमियगइ-हेमकुंडल-सहिओ पेच्छइ जिणाययणं । रम्म, तंमि य पविसिय, पासजिणं वंदिऊण तत्थ ठिए । धम्मकहं कुणमाणे, मुणिणो वंदेइ सड्ढे य ।। दिन्नासणोवविठ्ठा, धम्मं च सुणंति; ते य जिणयत्तो । तत्थुवविढे दटुं, साहम्मियवच्छलेक्कमई ॥ नेउ गिहे कयसागय-किच्चो सह तेहिं मत्तवारणए । जावाऽऽलावकहाहिं, चिट्ठइ तावेइ सहिसहिया ॥ नियभवणुज्जाणाओ, रइ व्व पियदंसणाऽह तं दटुं । अमियगइ-हेमकुंडल-खयरा सह बंधुदत्तेण ॥ विम्हयमुवेंति; तो ते, सद्दावेऊण मज्जणाइओ । विहिओ महोवयारो, तेसिं परमेण नेहेण ॥ कारियसिणाण-भोयण-विलेवणा पुच्छिउं सुहनिसण्णा । जिणयत्तो वि पयत्तो, – 'किमे(म)त्थमेत्थाऽऽगया तुब्भे ?' ॥ कहइ य तस्साऽऽवज्जण-मागमणनिमित्तमन्नहा रइउं । अमियगई कामंगं, पुटुं विय जेण तं चेमं(?) ॥ 'रयणगिरिपव्वयाओ, गएहि उज्जेतवंदणनिमित्तं ।
अम्हेहिं एस दिट्ठो, देव(वं) भत्तीए वंदंतो ॥ निसुयं च दारविमुहो, त्ति; तेण जाया परोप्परं पीई । नीया य तओ सगिहं, एएण निमंतिऊणऽम्हे ।। तंमि य भोयण-तंबोल-वत्थ-सयणाइविहियसम्माणा । जिट्ठित्तु(?) पासजिणमिह, वंदिउकामा य संपत्ता' ॥ वोत्तुं चेमं थक्के, खयरे चिंतेइ सेट्ठिजिणदत्तो । 'मह दुहियाए उचिओ, सुरूवसाहम्मिओ एसो' ॥ भणइ य - ‘कीस विरत्तो, कालोचियदारसंगहा एसो ?' । 'भवहेउमोहभीओ', इइ कहिए अमियगइणा उ ॥ जिणयत्तो वि पयत्तो, भणिउं – 'णिय(जिण)वयणभावियमइस्स । न हु होइ मोहहेऊ, सुकलत्तं अप्पमत्तस्स' ॥ तो भणियममियगइणा, – 'अम्हेहि वि जणणि-जणयसहिएहिं । भणिओ एसो एवं, सव्वेण य बंधवग्गेणं ।
