________________
[३७५]
आसमपयं तुम्ह । जहासुहं चिट्ठ' । एवं च नाऊण तस्स चित्ताभिप्पायं अच्छिउं पयत्तो । ताव य समागओ जलयकालो । तम्मि य सो अज्जएण सयलाओ धणुव्वेयाइआओ महत्थविज्जाओ गुणाविओ । अण्णया सरयसमयंमि फल-कंद-मूल-कुसुम-समिहाण निमित्तं रन्नपरिसरे गच्छंतेसु तावसकुमारेसु सो वि कोऊहलेण निरुब्भंतो [वि] कुलवइणा गओ रन्नं । तत्थ य सरसफल-कुसुमसमिद्धाइं वणाई पलोयंतेण दिट्ठो कुमारेण करी । कओ य तं पइ गलगज्जियरवो । तओ अणुमग्गेण चलिओ करी तयभिमुहं । तओ तेण तस्स पुरओ विंटलीकाऊण पक्खित्तमुत्तरीयं । तेण वि तक्खणं चेव सुंडाए गहिय खित्तं गयणे । जाव य कोहंधो जाओ ताव तेण छलिऊण दक्खत्तणओ गहिओ । तओ नाणाविहकीलाए परिस्सम नेऊण मुक्को करी ।
तओ पयट्टो गंतुं पडिपहेणं, मूढपुव्वावरदिसाभागो इओ तओ परिभमंतो पेच्छइ गिरिनइतडसण्णिविट्ठ पुराणपडियभवणखंडभित्तिमित्तोवलक्खिज्जमाणं जिण्णपुरवरं । तदंसणंमि य जायकोऊहलो दिसि दिसि निहित्तदिट्ठी पलोइंतो पेच्छइ पासपरिमुक्कखेडयखग्गमेक्कं वियडवंसकुडंगं । तं च घेत्तूण कोउगेण खग्गं तेण परिक्खणत्थं तंमि वंसकुडंगे [पहरियं] । एक्कप्पहारेणेव निवडिया वंसमुट्ठी। वंसंतरालट्ठियं च निवडियं दरफुरंतोट्ठउडं एक्कं मणोहरायारं सिरकमलं । दटुं च तेण ससंभंतेण 'हा धिरत्थु मे वविस(ववसि)यंते(ति) निदियमप्पणो बाहुबलं । तओ पच्छायावपरद्धेण पलोएंतेण दिटुं उवरि पबद्धचलणं धूमपाणलालसं कबंधसमहियं । से अद्धिई जाया । पुणो वि पलोएंतेण दिटुं च पवरमुज्जाणं । तत्थ य समंतओ असोगपायवपरिक्खित्तं सत्तभूमियं पासायभवणं । दट्ठण य तस्स चडिओ कमेण सत्तमभूमिगाए । दिट्ठा य तत्थ वियसियकुवलयदलच्छी विज्जाहरसुंदरीगव्वपरिगलियविज्जा एक्का पवरमहिला । पुच्छिया य तेणं – 'सुंदरि ! काऽसि तुमं ?' तओ सा सज्झसपरव्वसा जंपिउं पवत्ता जहा -
'महाभाग ! महंतो मम वईयरो । ता तुमं चेव साहसु - को तुमं ? कहिं वा पयट्टो ?' तओ सोऊण तीसे कोइलालावमहुरं वयणविण्णासं समावज्जियमाणसेण अवितहं भणियं तेण - 'सुंदरि ! अहं पंचालाहिवइणो बंभराइणो तणओ बंभदत्तो नाम' । तओ तव्वयणाणंतरमेव आणंदबाहपरिपुण्णनयणा सहस च्चिय अब्भुट्ठिया हरिसुप्फुल्लनयणा पडिया तस्स चलणेसु रोविउं पवित्ता । तओ कारुण्णगहियहियएण समुन्नामिय वयणं 'मा रुव्व'त्ति भयंतेण संठविया पुच्छिया य - 'सुंदरि ! काऽसि तुमं ?' तओ फुसियनयणा भणिउं पयत्ता – 'कुमार ! अहं तुह माउलयस्स पुष्फचूलराइणो धूया [पुप्फवई णाम] तुम्ह चेव दिन्ना विवाहदियहं पडिक्खमाणी नियघरुज्जाणदीहियापुलिणे कीलंती दुट्ठविज्जाहरेणिहाऽऽणीया । जाव य अहं बंधुविरहग्गिसंपलित्ता चिट्ठामि ताव तुमं अचिंतियचारुबुद्धिसमो समागओ । ता जाया मे जीवियासा ।
तुमं दिट्ठो' ।
तओ तेण वुत्ता – 'कहिं पुण सो महासत्तू, जेण से परिक्खेमि बलविसेसं ?' तीए भणियं - 'सामि ! दिण्णा मे तेण पढियसिद्धा संकरी नाम विज्जा । भणियं च - "तुहेण(सा) सुमरियमेत्ता सहिदासाइपरिवाररूवा होऊणाऽऽएसं काही, पच्चणीयं च तुब्भंतियमेतं निवारिही न उण तुह निएल्लयं । पुच्छंतस्स य से तुमं चेव संकरीपहावेणं मह विचेट्ठियं साहिस्ससि"त्ति सुमरिया य सा सामि ! मए । ता साहेमि, सुम्मउ - नटुम्मत्तो णामेस विज्जाहरो जेणाऽऽणीया अहं । न य सो मह पुन्नाहियाए तेहिं(तेयं) सहिउं सक्कइ त्ति मोत्तुं मं विज्जानिम्मियम्मी(म्मि)सिय-रत्तपडायाभूसियाए पाया(सा)ए, पेसिउं मह वइयरजाणावणत्थं नियभगिणीणमंतिए जाणावणिं नाम विज्जं सयं गओ वंसकुडंगमज्झे महापहावविज्जा