________________
[३७३]
ANNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
तओ बंभराइणो बीयहिययभूएण वरधणु(धणु णामेण मंतिणा अवितहं तु(सु)णियं । तओऽणेण [चिंतियं] जहा – 'जो एवंविहं पि अकज्जमायरइ सो किं बंभदत्तकुमारस्स उदयं इच्छिहि'त्ति चिंतिऊण धणुणा नियपुत्तो एगते भणिओ जहा – 'पुत्त ! एयस्स माया दुच्चारिणी जाया । ता दीहसंतियं रहसि जाणावेहि दुच्चरियवइयरं कुमारस्स' । तहा कह(यं) तेण । तओ कुमारो माउदुच्चरियं मणसा असहमाणो तीए जाणावणानिमित्तं काग-कोइलासंगहणं घेत्तूण अंतेउरमज्झेणं गच्छंतो 'अन्नो वि जो एवं करिस्सइ तस्साऽहं निग्गरं काहामि'त्ति भणइ । तओ अण्णदियहे जच्चहत्थिणीए सह अहमहत्थि घेत्तूण तहेवाऽऽगओ। तओ दीहेण एवं मुणिय भणिया चुलणी - 'अहं कागो, तुम कोइला' । तीए भणियं - 'बालो कुमारो। जं वा तं वा पलवइ' । तओ तेण वुत्तं – 'न एयं अन्नहा । ता मारिज्जउ कुमारो रइविग्घकरो । मि(म)मंमि साहीणे अण्णे तुह सुया भविस्संति' ।
तओ रइमे(मो)हपरव्वसाए एरिसंपि मणसा वि अचिंतणीयं पडिस्सुयमिमीए । भणियं च तीए - 'कह वि तेण उवाएण मारिज्जइ जहा जणाववाओ रक्खिज्जइ' । तेण वुत्तं - 'थेवमिमं कज्जं । कुमारस्स विवाहं करेमो । तहा अणेगखंभपइट्रियं गढनिग्गमपवेसं करेमो जउहरं । तओ विवाहाणंतरं सुहपसुत्तस्स अग्गिदाणेण अलक्खियं कज्जं करेस्सामो'त्ति मंतिऊण पुव्वुत्तपुप्फचूलराइणो धूया वरिया । पारद्धा ए(य) विवाहनिमित्तं सयलसामग्गी ।
इओ य धण(णु)मंतिणा बंभदत्तकज्जावहिएण विण्णत्तो दीहराया, जहा – 'एस मम पुत्तो वरधणू रज्जधुराचिंतणसमत्थो [मंतित्तणं] वहइ, अलं(ह) पुण परलोगहियं करेमि' । तओ तेण कइयवेण भणिओ - 'अलं अण्णत्थ पउत्थेणं । इहट्ठिओ चेव दाणाइणो(णा) धम्मं करेहि' । तं च पडिवज्जिऊण धणुणा गंगातीरे मंडवेसु महई पवा कारिया । तत्थ पंथग-परिव्वायगाईणं पगामं अण्णदाणं दिज्जिउं पवत्तो। दाणमाणोवयारगहिएहि य पच्चइयपुरिसेहिं दुगाउयपमाणा सुरंगा खणाविया जाव जउहरं पत्त त्ति । तहा 'इमेहिं बंभसामिमहं पेच्छामि'त्ति मिसेण दीहं मग्गावित्ता धणुणा बंधाविया पुरओ दो जच्चा बंभरायतुरंगमा । कहिऊण य सव्वं पि वरधणुस्स रहस्सं सयमुवविट्ठो सुरंगाबारनिम्मियंमि मंडवे समाहीए ।
इओ य सा वह विविहनेवत्थ-परियणपरिवुडा संपत्ता पुरवरं । पवेसिया महाविभूईए जाव वत्तं पाणिग्गहणं । तयणंतरं च विसज्जिऊणं जणसमूहं पवेसिओ कुमारो सह वहूए जउहरं । तओ तत्थ वहूसहियस्स आसणोवविट्ठस्स वरधणुसहायस्स विसज्जियासेसपरियणस्स गयं जामिणीजामदुगं । तओ समंता पलीवियं वासभवणं । उच्छलिओ हाहारवो । तओ 'सा रायधूया मम ताएण पच्छण्णं निवाराविया । एसा काइ अण्णा । ता इमाए पडिबंधं मोत्तूण एत्थप्पएसे पण्हिपहारं देह, जेण निग्गच्छामो' । तेण तहा कयं । तओ भेत्तूण तं सुरंगाए निग्गंतूण दुवारदेसं गया ।
इओ य धणुमंतिणा पुव्वमेव पच्चइयपुरिसा सुरंगादेवारदेसे तुरंगमजुयलारूढा धरिया । तेहिं वरधणुस्स संकेओ मिलिओ । आसेसु आरोविया गया । तओ ते पयट्टा गंतुं । गया पन्नासजोयणमेत्तं भूमिभागं । दीहरद्धाणखेएण य निवडिया तुरंगा । पाएहिं चेव गंतुं पयट्टा । पत्ता कोट्ठि(ट्ठगा)हिहाणं गामं । तओ कुमारेण वरधणू भणिओ, जहा - 'मं छुहा बाहइ, दढं परिस्संता अम्हे' । तं तत्थ सो ठवेऊण पविट्ठो गामं । पहावियं घेत्तूणाऽऽगओ । मुंडावियं कुमारस्स सीसं । परिहाविओ कासाए वत्थे ।