________________
[३४७]
गवेसमाणा तमुज्जाणमागया । तओ विउव्वियविज्जाहररूवाणं कुमाराण मज्झट्ठियं कमलामेलं दट्ठण वासुदेवस्स कहिंति । सो वि कुविओ सबल-वाहणो निग्गंतूण तेहिं सह जुज्झिउं पवत्तो । खणंतरंमि य सहावरूवत्थो संबकुमारो कमलामेलासहियं सागरचंदं घेत्तूण वासुदेवस्स पाएसु पडिओ । वासुदेवेण वि – 'संपयं वित्तविवाहाण किं कीरउ ?'त्ति भणित्ता नभसेणं सपरिवारं संबोहिऊण सागरचंदस्स चेव दिन्ना कमलामेला। तओ विलक्खीहूओ णभसेणो किं पि काउमसमत्थो सागरचंदस्स छिद्दाणि गवेसिउमाढत्तो ।
___अन्नया भगवओ नेमिकुमारस्स सगासे धम्मं सुणितस्स जाओ से अहियय[र]संवेगो । पडिवन्नाणुव्वओ वि पुदिव अहिययरं सावगधम्मुज्जुओ समाणो बाहिं मसाणासन्ने काउस्सग्गेण ठिओ सागरचंदो । तं पिच्छिय नभसेणेण चिंतियं – 'अज्जाऽवस्सं पुज्जति मणोरहा' । रइओ तस्स सिरम्मि जलंतचियंगारभरिओ घडकंठओ । तओ सो म(तं) सम्ममहियासिऊण विन्नायपरमत्थो सागरचंदो गओ देवलोगं ति । सागरचंदो त्ति गयं ।
इओ य सागरचंदो व्व सव्वगुणसंपुन्नो पज्जुन्नकुमारस्स भज्जाए वेयब्भीए पुत्तो अणिरुद्धो नाम नेयाविओ ऊसाए विज्जाहरीए । जओ सा सुहनिवासउरसामिणो बाणनामगविज्जाहरस्स धीया कण्णया संती सु-वरत्थमाराहेइ गउरिनामविज्जं । सा य तुट्ठा भणइ – 'पुत्ति ! वासुदेवपोत्तओ पज्जुन्नकु[मा]रपुत्तो तवाऽनिरुद्धो णाम पवरो पई होही' । बाणविज्जाहरेण य सम्ममाराहिओ गउरिविज्जापिओ संकरो नाम मंतो। तेण य तुटेण दिन्नो तस्साऽजेयवरो । गउरी भणइ - 'न जुत्तो सव्वत्थाऽजेओ काउं' । संकरेण भणियं - 'भो ! तुममित्थीकज्जवज्जमन्नत्थाऽजेओ भविस्ससि' ।
[तओ] चित्तलेहं च विज्जाहरिं पेसिऊणाऽऽणाविओ तत्थेवाऽनिरुद्धो ऊसाए । गंधव्वविवाहविवाहियं च तं घेत्तु मेसोऽहमनिरुद्धो जामि, धरेउ जइ को वि समत्थो'त्ति वोत्तुं णिग्गओ जावाऽनिरुद्धो ताव पिट्ठओ पउ(हु)त्तो बाणो । तेण य सममूसादिण्णतक्कालपढियसिद्धविज्जाबलो वि जुझंतो कहं वि बद्धो णागपासेहिं । एत्थंतरंमि य पन्नत्तिनिवेइयवुत्तंता तत्थेव पत्ता वासुदेव-बलदेव-पज्जुन्न-संबा । पेसिओ य तेहिं णागाभिमुहो गरुडो । सयं च निहणिऊण बाणमूसाए सममाणीओ बारवई(इ)मनिरुद्धो ।
तन्निमित्तं च वद्धते वद्धावणए कह वि तत्थेवाऽऽगओ णारओ । दाउं च कमंडलुणा वंदणत्थं तित्थोदगमुवविट्ठो । पुच्छिओ य वासुदेवेण - 'भद्द ! किं सोयं?' सो वि पसिणपरमत्थमयाणंतो तस्सुत्तरं किंचि काउमसमत्थो कहापसंगं काऊण उठ्ठित्ता गओ पुव्वविदेहे जुगबाहुवासुदेवपज्जुवासिज्जमाणस्स सीमंधरसामिस्स समोसरणं । तत्थ वि तित्थयरपायपुरओ पक्खिवित्तु तित्थोदगं दिन्नं जुगबाहुहत्थे । तेणाऽवि तं घेत्तु पुच्छिओ सामी - 'भयवं ! किं सोयं ?' ज(जि)णो भणइ – 'सव्वंगमा(सच्चं णाम?) सोयं' । अवधारिउं चे नारओ तओ गओ अवरविदेहे महाबाहुवासुदेवपज्जुवासिज्जमाणस्स जुगंधरसामिस्स समोसरणं । घल्लिउं च जिणपायपुरओ तत्थ वि तित्थोदगं दिन्नं महाबाहुहत्थे । तेणाऽवि तं घेत्तुं पुच्छियं - 'सामि ! किं सोयं ?' जिणेण वि – 'सच्चं नाम सोय'ति साहिए निच्छियमई नारओ पुणो वि बारवइमागओ वासुदेवं भणइ – 'किं तया तए दुरवबोहं पुच्छियं ? जओ सच्चं णाम सोयं' । वासुदेवो भणइ – 'कहेसु, किं सच्चं ?' सोउं चेमं सच्चत्थमयाणंतो पुणो वि विडिक्किओ नारओ । तओ लक्खित्ता वासुदेवेण - 'जत्थ सोयं तए पुच्छियं, तत्थेव सच्चं पि किन्न पुच्छियं ?'ति विप्पलाविज्जतो णारओ भणइ – 'सच्चं सच्चत्थं पुच्छिओ भट्टारओ'त्ति ।