________________
[३४५]
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
सिक्खविओ य - 'तस्स पायपीढं णियपाएण अक्कमित्ता कुंतग्गेणं लेहं च समप्पित्ता भणियव्वं तए - "भो पउमनाहा ! एस जंबुद्दीवभरहाहिवई वासुदेवो पंचपंडवसहिओ समागच्छइ । ता तस्स दोवई सयं नेऊण समप्पेहि जुज्झसज्जो वा निग्गच्छाहि" ।' तओ तहेव कए दारुएणं रुट्ठो पउमनाहो । निब्भच्छेत्ता नीसारिओ दारुयसारही । नीसरिओ अप्पणा संगामत्थं सबल-वाहणो ।
इओ य दारुयसारहिया(णा)ऽऽगंतूण निवेइओ वासुदेवस्स पउमणाभवुत्तंतो । तओ वासुदेवो भणइ - 'को पउमणाभेण सह पढमं जुज्झिस्सइ ?' तओ 'अम्हे'त्ति भणित्ता तेण समं पंडवा जुझंता पराइया समाणा वासुदेवंतियमागया । तओ उट्ठिओ वासुदेवो । आरू(बू)रिओ पंचु(च)यन्नसंखो । तस्सद्देण य घुम्माविओ पउमनाभबलतिभागो । तहा आरोवियकालपट्टधणुपडंचाअच्छोडणसद्देण मओ तस्स बिइओ वि बलतिभागो । तओ तिभागबलसेसो पउमनाभो नासित्ता पविट्ठो अमरकंकाए । ढक्कावियाइं पउलिदुवाराई । वासुदेवो वि पागारसमीवमागंतूण रहाउ उत्तरइ । तओ महंतं णरसिंहरूवं विउव्वित्ता धुडुहुडेतो पायमूहद्रहाहिं उद्दारेइ पागारदेउलधवलहराइं । तओ महाभयभीओ पउमणाहो गओ दोवईसरणं । भणइ य - 'देवि ! रक्ख मम जीवियं' । तओ भणियं दोवईए – 'बहुयं तए विणासियं । परमज्ज वि जइ जीविउकामो तो ममं परओ काउं वासदेवं चेव सरणं पवज्जाहि, जओ सरणागयवच्छला उत्तमपरिसा हवंति' । तओ पउमनाभेणं तहेव कए वासुदेवो – 'ममाउ संपयं नत्थि ते भयं, मुक्को सित्ति वोत्तुं दोवइं पंडवाणं समप्पित्ता तेहिं चेव सहिओ रहवरारूढो वलिउमारद्धो ।
एत्थंतरंमि य तंमि चेव भरहद्धे चंपाए णयरीए पुन्नभहुज्जाणे समवसरियमुणिसुव्वयतित्थयरसमीवे कविलो नाम वासदेवो धम्मं सणंतो सोऊण तं कण्हवासदेवापरियसंखसह संसयापन्नो पच्छड - 'भगवं! किमेयंमि चेव भरहखेत्ते बीओ वासुदेवो समुप्पन्नो जमेसो संखसद्दो सुव्वइ ?' । तओ भगवया पउमणाभदोवइवुत्तंते कहिए कविलो भणइ – 'भगवं ! जइ एवं ता अहं गंतूण कण्हं पेच्छामि' । भगवया भणियं - ‘एगखेत्तंमि बीओ न तित्थयरो होइ, ण य चक्कवट्टी, सबल-वासुदेवो वा सामी । तहा न कारणागओ वा सजाइयस्स मिलइ'त्ति ।
तओ सोऊण वि एवं कविलो कण्हदसणासाए झत्ति समुद्दतीरं पइ(हु)त्तो । दिट्ठाइं च समुद्दमज्झेणं गच्छंतस्स कण्हरहस्स सेय-पीयाइं धयग्गाइं । तओ ‘एसोऽहं कविलवासुदेवो समुद्दतीरमागओ चिट्ठामि । ता वलह जेण मिलामि'त्ति अक्खराइं सच्चवेंतो संखमापूरेइ । कण्हेण वि तं सदं सोऊण – 'दूरमागया अम्हे । ता न किंचि भाणियव्वं'ति अक्खराइं सच्चवेंतेणाऽऽपूरिओ णियसंखो ।
___ तओ चलिओ कविलो समागओ अमरकंकाए । दट्ठण य तं भग्गलु(भु?)ग्गं पउमनाभं भणइ - 'किमेयं?' तेणाऽवि अप्पाणयं समातेण कया कण्हभंगरावा । कविलो वि - 'रे दरायार ! असमाणविग्गहि सि'त्ति भणित्ता पउमनाहं निव्विसयमाणवित्ता तप्पुत्तं रज्जे अहिसिं[चइ] । ।
[इओ कण्हो] वि समुद्दतीरमागंतूण पंडवे भणइ – 'जाव अहं लवणसमुद्दाहिवई सुट्ठियदेवं संभासेमि ताव तुब्भे गंतूणं महागंगमुत्तरेह' । ते वि ‘एवं होउ' त्ति कण्हणावारूढा समुत्तिन्नगंगा भणंति - 'अहो ! पेच्छामो वासुदेवस्स बलं, कहमेसो बासट्ठिमहाजोयणप्पमाणं गंगापटुं णावारहिओ उत्तरिस्सइ ? ता न केणाऽवि नावा संप(पा?)डियव्व'त्ति कयसंकेया णिलक्कित्ता ठिया ।।
इओ य कण्हो कयकिच्चो गंगातीरमागओ इओ य तओ णावमपासंतो एगाए बाहाए सघोडयं रहे