________________
NNNNNNNNNNN
[३३४] निप्पज्ज(निप्फज्जइ?) ता लड्डएहिं चेव धुवेहि' । रुप्पिणी भणइ – 'वासुदेवस्स एए लड्डगा, न अन्नस्स जिज्जंति' । चेल्लओ भणइ - 'तवप्पहावेणाऽहं तं नत्थि जं न जीरवेमि' । तओ खद्धखर्बु(द्धं) लड्डगे दिज्जमाणे तुरियतुरियं भुंजंतं चेल्लयं दट्ठण - 'अहो तुमं पि बलवंतो'त्ति जंपंती सहासं विम्हिया रुप्पिणी।
इओ य सा सच्चभामा कुलदेवयाणं पुरओ रुडुवुडु-मंतं जावेंती बाहिं जत्त(न्न)त्ता-आराम-नीरणनिवाण-भाणुकुमारोवद्दवधाहावणयं सोच्चा दासीओ पुच्छइ – 'कत्थ सो बंभणो ?' ताहि जहावट्टिए [भणिए] - 'हा ! किमेयं ?' [ति] विसन्नहियया वि 'सवक्कीए ताव वाले आणावेमि'त्ति कयणिच्छया दासचेडीओ रुप्पिणिसमीवं पडलियाहत्थाओ पेसेइ । ताओ वि तत्थाऽऽगंतुं सच्चभामादेसकहणपुव्वगं रुप्पिणिकेसे मग्गंतीओ सोच्चा चेल्लएण तासिं चेव केसाणं पडलियाओ भरित्ता पट्ठवियाओ । पुच्छिया य सच्चभामाए - 'किमयं?' ताहिं भणियं - 'सामिणि ! गोसामियसारिच्छं धणं होइ त्ति सच्चिल्लमाहाणयं जायं । तओ कुवियाउ सच्चभामाए हक्कारित्ता पहाविया विसज्जिया । ते वि य चेल्लएण सध(च)म्मवालबोडियमुंडा काऊण पेसिया ।
तओ ते तहारूवे दट्ठण सच्चभामा रोसारुणियलोयणा गया वासुदेवसमीवं, भणइ य – 'होड्डजित्ते केसे रुप्पिणीमुंडं बोडावित्ता दवावेहि' । वासुदेवेण भणियं – 'तुमं चेव बोडिया विक्खासिया य दीससि । तओ कोवग्गिणा धगधगंतहिययाए भणियं – 'किं केलिं करेसि ? सिग्घं वाले दवावेहि' । तओ पेसिओ वासदेवेण बलदेवो । तं च दट्रण कयं चेल्लएण रुप्पिणिसमीवे कण्हरूवं । [कण्हं तत्थ दट्ठणं ?] लज्जित्ता चलिओ बलदेवो । अत्थाणे वि वासुदेवं पेच्छित्ता भणइ – “किमेरिसो तए हासकरो पासंडो मंडिओ ?' वासदेवेण भणियं - 'केरिसो ?' बलदेवो भणइ – 'मं केसत्थं निरोविऊण अप्पणा वि तत्थेव गंतुमिहाऽऽगओ सि?' । तओ 'नाऽहं तत्थ गओ' त्ति सवहे कुणंतस्स वासुदेवस्स 'एसो चेव सव्वाणत्थमूलो विवाहभंजगो'त्ति वडवडींती सच्चभामा सगिहं गया । तओ वासुदेवो वि तत्थेव गंतूण सच्चभामं पत्तिज्जविउमाढत्तो ।
एत्थंतरंमि च चोज्जियाए [रूप्पिणीए] नारएण गंतुं निवेइयं – 'एस सो तुह पुत्तो पज्जुन्नकुमारो' । तओ सा समूससियहियया जाव जोएइ चेल्लगं ताव दिट्ठो कामदेवसरिसो पज्जुन्नकुमारो । ताहे सो पाएसु पडतो पण्हुयथणीए रोमंचियसरीराए बाहूहिं घेत्तूण गाढमालिंगओ चुंबिओ य सीसंमि । तओ कुमारेण भणियं – 'अंबे ! नाऽहं कस्स वि जाणावेयव्वो जाव न पिउणो दरिसियं किंपि चोज्जं' । तीए वि पुत्तसमागमामयपूरियहिययाए न किंचि पडिउत्तरीकयं ।
तओ ‘एसा सा कण्हस्स रुप्पिणीदेवी मए हरिया हरिय'त्ति रावं कुणंतो रुप्पिणिं घेत्तूण रहवरारूढो नियसंखापूरणेण खोहियसयलजायवजणो निग्गओ बारवईओ पज्जुन्नकुमारो । परियणाओ सोऊण रुप्पिणीहरणं कुविओ वासुदेवो 'को एस दुरप्पा कालचोइओ जो मज्झ देविं हरइ ?'त्ति भणित्ता सबलवाहणो रहवरारूढो पिट्ठओ गंतूण मिलिओ कुमाररहस्स । जाओ य विमाणारूढे नारयंमि कोडं पेच्छंतमि वासुदेवस्स बलस्स कुमारस्स य परोप्परं महासंगामो । तओ निज्जियं बलं दगुण सयमेव जुज्झिउं पवत्तो वासुदेवो निराउहीकओ विज्जाबलाओ कुमारेण । तओ 'किं मज्झ पुन्नक्खओ जाओ जेण सव्वहा हारेमि'त्ति चिताए विसन्नो वासुदेवो ।