________________
NRNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
[२३९] वावियाणि न उग्गमंति त्ति [व]क्खाणेहि' । पव्वयगेण भणियं-'नेवं ममोवज्झाएण वक्खाणियं' । तओ उ नारओ भणइ – 'जइ एवं ता जो रिजत्थे रायसहाए हीणवाई तस्स जीहाछेओ कायव्वो' । तओ ‘एवं होउत्ति पव्वयगेण भणिए [जाओ] दोण्ह वि चट्टाणं परोप्परं कलयलो । तओ निग्गंतूण नारओ गओ निआवासं ।
पव्वयगो वि समागंतूणं नारयवुत्तंतं कहेइ माऊए । तीए भणियं – 'पुत्त ! तुह पिउणा नारयत्थेण वक्खाणिज्जंती एसा रिजा मए वि निसुया । ता तए न सुंदरं कयं' । तेण भणियं - 'संपयं कहं खिसिउं सक्किज्जइ ?' । तओ सा तं घेत्तूणं गया वसुरायसमीवं । कहिओ विवाओ । रण्णा वि भणियं - 'नारयत्था चेव एसा रिजा' । तओ भणियमुवज्झाइणीए – 'एवमवट्ठिए तुह भासाए चेव जओ । ता तहा कायव्वं जहा मम पुत्तो न हारइ' । रण्णा वि तहेव पडिवण्णे गया बंभणी ।
तओ पभाए मा(ना)रय-पव्वयगा चाउव्वण्णपरिवारिया दिण्णत्थाणस्स रण्णो गंताऽऽसीसं काऊण
व कयसम्माणा जहारिहमवविठ्ठा । कहियं विवायसरूवं । तओ नारएणं विहिपृव्वगं - 'भो भो ! सच्चपइट्ठिओ लोगो, ता अदिट्ठदेवयाहिं जो एत्थ असमत्थभासी सो निग्गहियव्वो'त्ति सव्वसावणं काऊण भय(भणिओ?) वसुराया – 'जमुवज्झायस्स वक्खाणं सुमरसि तं भाससु' । तओ वसुराया – 'भो ! सच्चपहावेणं चेवाऽहमुवरिचरो जाओ । ता निसुणंतु लोगा - अजा छालगो । तेहिं जागो जजियव्वो'त्ति जाव जंपतो चिट्ठइ ताव कुवियाए खेत्तदेवयाए ससीहासणो पायाले छूढो त्ति । उग्घुटुं च सण्णिहियदेवयाहिं लोगेण य – 'जयउ जयउ सच्चवाई नारओ' । पव्वयगो वि नीसारिओ नयरीओ लोएण बहुप्पगारमुवहसिओ। तं च धीरविऊणंऽगीकरेइ महाकालो त्ति । महाकालकहा भण्णइ -
चारणजुयले नयरे नामेण अओहणो निवो आसि । दिइणामेणं देवी । सुलसा णामेण धीय त्ति । पिउणा सयंवरंमी आइढे तीए पथि(त्थि)वा सव्वे आहूया । तेसि उण अहिययरो पत्थिवो सयरो । सयरस्स य पडिहारी पइदियहं जाइ सयरआणाए मंदोदरि त्ति नाम गेहमि अओहणनिवस्स । एत्थंतरंमि सुलसासिक्खवणत्थं दिई गिहुज्जाणे कयलीगिहं पविट्ठा । एत्तो मंदोदरी सा वि अनिवारिया पविट्ठा लीणा य लयंतरंमि उवविट्ठा निसुणइ एगग्गमणा तासिं सब्भाववयणाई ।
काऊणंऽसुनिवायं दी(दिई) देवी भणइ – 'पुत्ति ! सुण सुलसे ! । तुह वरलंभावसरे, जमिमंमि खु दुक्खए(खुडुक्कए) मज्झ । उसभस्स सुओ भरहो, बाहुबलिं जाणिऊण पव्वइयं । सोमं ठवेइ रज्जे, तप्पुत्तं तस्स वंसंमि ।। उप्पण्णो तणबिंदू, मम भाया पुत्ति ! तुज्झ माम त्ति । तुज्झेसो पुण जणओ, उप्पण्णो भरहवंसंमि ॥ तुह जणयस्स य भइणी, भज्जा तणबिंदुणो इहाऽऽसी य । सव्वजसा णामेणं, महुपिंगो अत्थि तीएँ सुओ । जइ तस्स तुमं दिज्जसि, ता मे पडिहाइ; तुज्झ पुण पिउणो । रुइओ सयंवरो किल, तत्थ न याणामि किं(कं) पि तुमं ॥ वरिहिसि निवाण मज्झे, तेण मए सण्णिया तुमं पुत्ति ! । जं मेराइक्कमणो(णे), जायइ मम गु(ग)रुयदुक्खं'ति ।।