________________
[२२५]
विहिऊण य पव्वज्जं, केवलनाणं च निम्मलं लहिउं । गयसंसारनिवासो, सिद्धि पाविहसि तं अइरा' ॥ पुच्छइ विहीसणो तं, लक्खण-राम-ऽप्प-ससुय-सीयाणं । पुव्वभवं भामंडल-रावण-सुग्गीवसहियाणं ॥
केवलिणा भणियं – 'सुण - इहेव जंबुद्दीवे भारहे वासे खेमपुरे नयदत्तो णाम आसि वणी । तस्स सुनंदाए भारियाए धणदत्तवसुदत्ता नाम दुण्णि सुया । ताणं च सुयाण जण्णवक्को नाम मित्तो बंभणो आसि । इओ य तंमि पुरे सायरदत्तो नाम वणिओ । तस्स रयणाभा भारिया । ताण पत्तो गुणधरो नाम गुणमई य कण्णगा । सा य सायरदत्तेण दिण्णा नयदत्तसुयस्स धणदत्तस्स । इओ य तंमि चेव पुरवरे सिरिकंतो नाम अत्थि सेट्ठी । तस्स य विउलत्थदाणेण जाएमाणस्स रयणाभाए सायरदत्तभज्जाए अत्थलुद्धाए दिण्णा गुणमई । इमं च सव्वं नाऊण वइयरं जन्नवक्कमाहणेण सिटुं धण(वसु)दत्तस्स निययमित्तस्स । तेण वि पच्छण्णं गंतूण रयणीए पहओ सिरिकंतो उज्जाणसंठिओ असिवरेण । सेट्ठिणा वि सो मारिओ छुरियाए । एवं च ते दोण्णि
रिऊण विंझगिरि महाडवीए जाया हरिणा । सा वि गुणमई अकयवीवाहा उववण्णा विहिवसेण तंमि चेव विंझारण्णे हरिणी । तओ ते दोवि हरिणा तीए चेव हरिणीए निमित्तेणं परोप्परं भिडिऊणं मया । एवं च परोप्परं वेराणुबंधेणं दो वि संसारं बहुसु जाईसु परिभमंति त्ति ॥
इओ य सो वसु(धण)दत्तो धण(वसु)दत्तभाउगविओए निद्धम्मो धरणीए परिभमंतो कयाइ पत्तो राईए साहुसयासे । तओ साहवो(साहुणो) भणइ – 'भयवं ! सुट्ठ भुक्खिओऽहं । ता मं भुंजावेह' साहवो भणंति - 'महाणुभाव ! न कप्पइ साहूणं राईए भत्त-पाणं मणसा वि चिंतिउं । तहा तुज्झ वि बहुदोसत्तणओ राईभोयणं काउं न जुत्तं' । तओ सो सोउमेवं जाओ सावगो । कालेण य मरिऊणुववण्णो सोहम्मे देवो। तओ चुओ समाणो महापुरे मेरुसिट्ठिस्स धारिणीभज्जाए पुत्तो पउमरुई नाम उववण्णो । जाओ परमसावगो। अण्णया य गोउलं गच्छमाणेणं दिट्ठो तेण निवडिओ मरिउकामो जरवसहो । दिण्णो य तुरंगमाओ समुत्तरित्ता तस्स धम्म(पउम)रुइणा पंचनमोक्कारो । सो य तं सुणमाणो चेव मरिउं तंमि चेव महापुरे णयरे छत्तत्त(च्छा)यस्स रण्णो सिरिकंताए भारियाए वसहद्धओ णाम पुत्तो जाओ ।
सो य कयाइ कुमारलीलमणुहवमाणो गओ जरवसहमरणुद्देसं । तत्थ य तं देसं दटुं संजायजाईसरणो जाओ सावओ । तओ वसहठाणंमि करावेइ जिणभवणं । तस्स य देवहरयस्सेगपएसे तं जरवसहं म तहा तस्सेव कन्नमूले पंचनमोक्कारदायगं च पुरिसं, तहा तेसिं चेव समीवे पल्लाणियमुद्धट्ठियं तुरंगमं च चित्तपडे चित्तावेऊण ठावेई । निउत्ता य तत्थ निययपुरिसा, भणिया य – 'जो [इ]मस्स चित्तयम्मस्स परमत्थं वियाणिहिइ सो मम साहेयव्वो' ।
अण्णया य जिणपडिमावंदणत्थं समागओ तत्थ पउमरुई । सो य कयदेवकम्मो तं पडिचित्तयम्म निरिक्खिउं समाढत्तो । जाव अणुहरमाणं पेच्छइ तस्स नवकारसणाहमयवसहस्स अत्तणो य सतुरंगमस्स । एवं च घडमाणं सव्वं पेच्छिऊण साहिउं समाढत्तो तं वसहपुव्वभवसंबद्धमक्खाणगं सन्निहियपूरिसाणं । इमंमि य अंतरे समागओ वसहद्धओ सो रायसुओ निउत्तपुरिसेहिं जाणाविओ । वंदिओ य तेण सो सेट्ठिसुओ भणियं च निसामिऊण तंमि य(तं) पुव्वभवक्खाणयं जहा - 'पउमरुई ! अहं सो जरवसहो