________________
[ १८६ ] तं चूडामणिरयणं, समप्पिउं साहए निरवसेसं । सीयावत्तं तत्तो, सेसं पि हु जं कयं किं पि ॥ इय हणुभणिए जोयइ, रामो सुग्गीवसंतियं वयणं । सुग्गीवो वि य पभण, ' मा देव ! विलंबणं कुह ॥ एक्केण वि हणुएणं, सा नयरी रामणस्स संभग्गा । गंतुं किं पुण तुम्हं, पयावकलिएण सेन्नेण ?' ॥ इय सव्वसम्मएणं, चलिया सुग्गीव - हणु-नलाईहिं । स- बलेहिं सह दोणि वि, लंकाए राम - सोमित्ती ॥ संपत्ता य खणेणं, वेलंधरगिरिवरस्स सिहरंमि । वेलंधरंमि नयरे, समुद्दराया जहिं वसइ || मुणिउं वानरसेण्णं, समागयं नियबलेण परियरिओ । नीसरिऊण समुद्दो, कुणइ रणं अग्गभायंमि ॥ तस्स नलो आवडिओ, नलेण जिणिऊण सो रणे बद्धो । मुक्को रामसयासे, तेण वि कण्णातिगं दिण्णं ॥ गमिऊण तत्थ रयणि, वेलंधरपुरवरे पहायंमि । चलिया लंकाभिमुहा, सह तेण समुद्दनरवइणा ॥ पेच्छंति वच्चमाणा, समुद्दउवरेण ते ठिया गयणे । तं विउलं लंकउरिं, तिकूडगिरिसिहरउवरिंमि ॥ तण्णयरीआसणे, हंसद्दीवंमि हंसरहरायं । तं जिणिउं तस्स पुरे, सुहेण आवासिया सव्वे ॥ तं तत्थ वानरबलं, समागयं जाणिउं समासण्णे । ताडीवइ दहवयणो, भेरिं संगामियं सहसा ॥ सण्णज्झिउं पयत्तो, रक्खसवइपरियणो समुच्छाहो । तं सुणिउं भेरिरवं, गुडपक्खरगहियसन्नाहो || तत्तो कयप (र) णचित्तं, लंकापरमेसरं पणमिऊणं । सयलनयवायनिउणो, विणएण विहीसणो भणइ ॥ 'एवं परदारकए, मा नेह निरत्थयं खयं सव्वं । अप्पेह तुमं सीयं, जइ जसकित्तीहिं कज्जं 'वि (ति) ॥ तो भइ इंदई तं, 'को तुह रज्जंमि एत्थ अहिगारो । जेणेरिसाई जंपस, वइरियपक्खं समत्थेंतो ?' ॥
—
इय इंदयिणा भणिए, विहीसणो भइ 'को तुमं मोत्तुं । जंपइ जणव(य)हियाइं, जो सत्तू पुत्तवेसेणं ? ' ॥ इय एवं जंपंतं, विहीसणं सुणिय पूरियामरिसो । आयड्ढिऊण खग्गं, दहवयणो हंतुमारो ॥
