________________
[१३१]
एवं च तासिं परोप्परमुल्लावं सोउं पवणंजओ - 'नूणमंजणसुंदरीए वि पियम(मि)मं, तेण न निवारइ'त्ति परिभाविऊण पसरियरोसो खग्गं कड्वेत्ता धाविओ तम्मारणत्थं । तओ भणियं पहसिएण - 'मित्त ! न जुत्तमेयं सप्पुरिसाण, जमित्थी कयावराहा वि विणासिज्जइ, किं पुण अंजणसुंदरी जा निरवराहा ? जओ सहीसु परोप्परं चडुत्तरियाए खिरिभिरंतीसु गंभीरत्तणओ पवण्णमउणाए किमंजणसुंदरीए विणासेयं(ण)?' एवं च कह वि महुरवयणेहिं पहसिओ(एण) उवसामिओ [सो पत्तो] उवसममुप्पइत्ता संपत्तो निययासमं (निययावास) । तत्थ वि हिययखुडुक्काए जग्गंतेण चेव गमिया रयणी ।
तओ पभाए पवणंजओ भणइ - 'मित्त ! वच्चामो नियपुरं' । पहसिएण भणियं - 'वयंस ! न जुत्तमेयं कुलप्पसूयाणं जं पडिवज्जिऊणऽन्नहा कीरइ त्ति । अण्णं च, न दोसगंधो वि अत्थि अंजणसुंदरीए, किं तुमं एवमेव तीए विरत्तो ? तहा एवं कीरमाणे जणणिजणया वि लज्जाविया भविस्संति । ता विरमसु एयाओ दुव्ववसायाओ'त्ति ।
इय सोऊणं भणियं, ‘एवं होउ त्ति जं तुम भणसि' । अवगूहिय मा(आ)गारं, ठिओ य कुमरो नियमणंमि । हल्लफलाण दोण्ह वि, वग्गाण समागयंमि लगणदिणे । वित्तं पाणिग्गहणं, अणन्नसरिसं महियलंमि ।। कयण्हाण-खाण-सम्माण-भोयणा दो वि तो समाविण्णा(ट्रा) । ते पल्हाय-महिंदा, सपरियणा बंधवसमेया ॥ एवं कयसम्माणा, विवाहकज्जेण दो वि ते तत्थ । गमिऊण कइ वि दियहे, गया य निययाई नयराइं ॥ पल्हाएण य दिण्णं, मणिकोट्टिम-सालिहंजियसमेयं । सत्ततलपवरभवणं, अंजणसुंदरिभिहाणाए ॥ अच्छइ सा तंमि ठिया, चत्ता पवणंजएण वुन्नमणा । हरिणि व्व जूहाभट्ठा, दस वि दिसाओ पलोयंती ॥ पवणंजयस्स एवं, काले जंतंमि तव्विरत्तस्स । कइया वि रामणेणं, दूओ परिपेसिओ तत्थ ॥ सो भणइ नमेऊणं, पल्हायं विहियगरुयसम्माणो । 'वरुणस्स रामणस्स य, संगामो दारुणो जाओ ॥ जुझंतेण य गहिओ, कह वि हु खरदूसणो रणे तेण । गहिउं रसायलपुरं, वरुणो दुज्जेयमल्लीणो ॥ तत्थट्ठियं दुस्सझं, नाऊणं रावणो कुणइ खेडं । मिलिया य खयरनाहा, बहवे अहं पेसिओ एत्थ' । सुणिउमिमं पल्हाए, जाए गमणुस्सुयंमि पवणगई । विण्णविऊण पयट्टो, गुरुयणुनाओ सहायत्थे ॥ आउच्छिऊण सयलं, पि परियणं गुरुजणं नमेऊणं । संभासिय सहिलोयं, सव्वं सम्माणिउं विहिणा ।।