________________
[७३] तुट्टं संघडिउं' । पुणो अवरेण भणियं – 'पोयणाहिवइणो वहो समाइट्ठो नेमित्तिएणं न उण सिरिविजयमहाराइणो । ता इमे सत्तदिवसे अवरो को वि पोयणाहिवई कप्पिज्जउ' ।
पडिवज्जिउं चेमं मंताईहिं मिलिऊणाऽहिसित्तो रज्जे तन्नयरनिवासी भद्दंभलो नाम जक्खो । कीरमाणाए य तस्स रायारिहपडिवत्तीए सत्तमदिणे मज्झण्हसमयंमि समुण्णओ विज्जुसंजुओ गज्जतो हो । साडोवं च चमक्कंती तओ पडिया पडिमोवरि विज्जू । विणासिओ भद्दंभण्णो (लो) । अहं पुण ताणि सत्त वि दिणाणि मुणि व्वोववासिओ धम्मपरायणो ठिओ पोसहसालाए । छुढो (ट्टो?) जावऽज्जाऽभिनंदिऊणाऽहिसित्तो पुणो पउरपरिवारेण रज्जे । पूइओ सो नेमित्ती । तदिदमूसवकारणं' । सोउं चेमं भणियममियतेएण 'अविसंवाइ ताव निमित्तं, सोहणो य रक्खणोवाओ चितिओ' । तयणंतरं च सिरिविजओ सुताराए सद्धिं कुलदेवयापूयणत्थं बाहिरुज्जाणं गओ ।
इओ य सुताराए पुव्वं सच्चभामाबंभणीभवंमि जो भत्ता कविलो नाम आसि, सो मरिऊण तिरिएसु बहुकालमाहिंडित्ता चमरकंचणगिरीए (चमरचंचानगरीए ) असणिघोसो नाम विज्जाहरो जाओ । सो य एमि विवित्तवणे वेयालिणि नाम विज्जं साहिऊण गच्छंतो पोयणपुरस्स बाहिरुज्जाणे सुतारं पेच्छित्ता पुव्वभवभज्जाणुरागओ संजायउम्माहओ हरिउकामो तीए पुरओ सुवण्णवण्णं हरिणरूवं दरिसेइ ।
तं च दट्ठूण भणियं सुताराए जहा 'पिययम ! सोहणो एस हरिणो । ता आणेहि मम खेल्लणनिमित्तं' । तओ सयमेव हरिणगहणत्थं पहाविओ सिरिविजओ । पलाणो य हरिणो । थोवदूरं गयस्स रण्णोऽसणिघोसो सुतारं घेत्तुमुप्पइओ गयणंगणे । इओ अ पिट्ठओ पोक्कारियं सुतारादेवीरूवाए वेयालिणीविज्जाए जहा ‘ऽहं देव ! कुक्कुडसप्पेण खइया । ता परित्तायउ मं देवो' । सोउं चेमं चमक्किओ मिगं मोत्तूण तुरियमागओ राया । पेच्छित्ता य पंचत्तमुवागयं देवि तीए सद्धिं चीयाएऽवट्ठियस्स रण्णो जाव जलिउमाढत्तो जलणो ताव थेववेलाए समागया दुवे विज्जाहरा । तेसिं चेगेण अभिमंतिऊण सलिलेण सित्ता चीया । नट्ठा वेयालिणी विज्जा अट्टट्टहासं काऊण ।
—
तओ सत्थो राया जाओ । भणियं च - 'किमेयं ?' विज्जाहरेहिं भणियं 'अम्हे पिया - पुत्ता अमियतेयस्स परिग्गहे वट्टमाणा जिणवंदणनिमित्तं गया आसि । आगच्छंतेहि निसुओ सुताराए असणिघोसेणं निज्जंतीए अक्कंदसद्दो | तओ अम्हे जुज्झसज्जा सुताराए भणिया जहा 'महाराया वेयालिणीए वे (वि) ज्जाए वेलविओ जीवियं न परिच्चयइ तहा गंतूणं उज्जमं सिग्घं करेह' । तओ अम्हे पिया-पुत्ता इहं आगया दिट्ठो य तुमं वेयालिणी विज्जाए सह चीयारूढो । नट्ठा य सा दुट्ठविज्जा । तओ उट्ठिओ तुमं' । अवहरिअं च सुतारं नाऊण विसण्णो राया । भणिओ य हिं 'वीसत्थो होहि । कहिं जाइ सो पावो ?' तओ तं संठविऊण गया विज्जाहरा । निवेइओ एस वुत्तंतो अमियतेयस्स । तओ तेहिं सहिओ अमियतेओ सिरिविजयं घेत्तुं धाविओ असणिवेगस्स पिट्ठओ । संपत्तो चमरकंचणगिरिं (चमरचंचं णगरिं) ।
-
—
तओ विसज्जिओ बाहिं ठिएणेव असणिघोसस्स दूओ । भणावियं च - 'समप्पेहि सुतारं, अण्णहा न अत्थि ते मोक्खो' । तओ अमियतेयदूयवयणं सोउं भयभीओ सुतारं घेत्तुं पलाणो असणिघोसो | वच्चंत य अयलकेवलिं दद्धुं वंदित्ता तत्थेवोवविट्ठो । अमियतेय - सिरिविजया वि तस्स पिट्ठओ धावंता तत्थेवाऽऽगम्म वंदिऊणोवविट्ठा । पसंतो केवलिप्पभावओ तेसिमुडुमरो । पत्थुया य केवलिणा धम्मदेसणा ।