________________
पंचसया चोयाला तइया सिद्धिंगयस्स वीरस्स ।
पुरिमंतरंजियाए तेरासिया दिट्ठि उप्पन्ना ॥ इत्युक्तम् । ततो यदि षडुलूको रोहगुप्त आर्यमहागिरिशिष्यः, ततः श्रीवीरात् ५४४ वर्षाणि कथं स्युः । यतः-आर्यमहागिरिः स्थूलभद्रशिष्यः, स चोक्तयुक्त्या वीरमोक्षात् २४५ वर्षान्तर्जातः । तच्छिष्यश्चेत् षडुलूकः ततः ५४४ वर्षे कथमिति सन्देहः । ततोऽत्र बहुश्रुताः प्रमाणम् । तथा १२ वार्षिके दुर्भिक्षे श्रीवज्रेण वज्रसेनशिष्यो । यदा लक्ष्यमूल्यां रसवती लभसे तदनु सुभिक्षं जानीयाः ' इत्युक्त्वा विहारितः । सोपारके जिनदत्तेभ्यभार्ययेश्वरीति नाम्न्या विषक्षेपाददीयमानांl तादृशीं2 रसवती ज्ञात्वा प्रातः सुभिक्षं भावीति तौ संबोध्य तत्र सुखं तस्थौ। तस्य च क्रमेण इन्द्र-चन्द्र-निर्वृति-विद्याधराख्याः ४ शिष्या जाताः । तेषु चन्द्रकुलं वटवृक्षवच्छतशाखमद्य यावत् प्रसरद्विजयते । तदन्वये तेषां शिष्य उपस्थाप्यः · कोडीगणो गणो मे, वइरसाहा साहा मे, चंदकुलं कुलं मे' इति दिग्बन्धं कार्यते इति ।
तथा, भृगुक्षेते आर्यखपुटाचार्यो वृद्धवादी च; आर्यधर्मस्य शिष्यः सिद्धसेनः प्रभावकः । तथा, वजस्वामिनोऽनु वज्रसेनो वर्ष ३३, नागहस्तिः ६९, रेवतिमित्रः ५९, ब्रह्मद्वीपकसिंहः ७८; एवं २३९॥ तदनु, स्कन्दिल-हिमवत्सूरि-नागार्जुनाः ७८4 । एषां मध्ये २२ वर्षातिक्रमे वलभीभङ्गः । उक्तं च
पणसयरी वासाई तिन्निसयसमन्नियाई अक्कमिउं ।
विक्कमकालाओ तओ वलभीभंगो समुप्पन्नो ॥ यतः श्रीविक्रमात् ११४ वर्वज्रस्वामी, तदनु २३९ वर्षेः स्कन्दिलः, २२७ वर्षेलामाः । एवं ३७५ । तथा विक्रमादनु ५१०-श्रीवीरमोक्षादनु ९८० वर्देवर्द्धिगणिभिर्ग्रन्थानुध्दृत्य पुस्तकेषु लिखितः । तदा च तैः श्रीकल्पान्तलिखितम्- समणस्स भगवओ महावीरस्स कालगयस्स० नववाससयाई वइक्वंताई दसमस्स वाससयस्स अयं असीइमे गच्छइ त्ति ।' ततः १३ वर्षेश्चतुर्थी पर्युषणा पर्व । तदुक्तम्;
नवसय तेणउएहिं समइकतेहिं वद्धमाणाओ।
पज्जोसवणचउत्थी कालगसूरिहिं संठावया ॥ श्रीवीरमोक्षात् दशभिः शतैः पञ्चपञ्चाशदधिकैः (१०५५) श्रीहरिभद्रसूरेः स्वर्गः । उक्तं च
पंचसए पणसीए विकमकालाओं झत्ति अत्थमिओ।।
हरिभसूरिसूरो भवियाण दिसङ कल्लाणं ॥ ततो जिनभद्रक्षमाश्रमणः ६५, पुष्यमित्रः ६० । स्वातिसूरिभिः ७५ वर्षेः पाक्षिकं चतुर्दश्यामानीतम् । । उक्तं च
बारसवाससएसुं पन्नासहिएसु वद्धमाणाओ।
चउदास पढमपवेसो पकापिओ साइसरीहिं ।। 1 विषक्षेपात्पूर्व दीयमानां। 2 ताम्। 3 ' अतः शिष्य' इत्येवं पाठः । 4 २८ । । ३५३ 6 देवगिनिभिः पुस्तगेषु । 7 पाक्षिकं १४ आनतिं ।
Aho! Shrutgyanam