________________
अंक ३ ]
रपाले अहार देशि अमारि पलावि । हवे तें अदार देशना
नाम यथा---
are वंशावाले.
कर्णा गुर्जर २ लाट ३ सौराष्ट्रे ४ कच्छ ५ सौंवे ६ उच्चायां ७ चैत्र भय ८ मारखे ९ मालव १० तथा ।। १ ।। कौंकणे ११ च तथा राष्ट्र १२ कीरे १३ जालंधर १४ पुनः | पंचाले १५ लक्षमेवाडे १६ दीपे १७ काशी १८ तटे पुनः ॥ २ ॥
।
मारि शब्द एवओं मुवि कहिवई करी चउविहार उपवास एक करई । सकल माणे व्यां पानी पीई । पुन वि० सं० २०९ वर्षि हेमी व्याकरण श्री हेमाचार्ये प्रगट की | विक सं० १२११ वर्षि सम लक्ष मनुष्ये श्री सिवाच ( ६३-१ ) ली संवपति हुआ वि० सं० १२११ वर्षे लडआ गाथापतिनई दया पात्र जांणी सांडरिया विरुद दीवा | वि० सं० १२१३ वर्षे श्रीमाली मं० बाहड देई श्री सिध्दाचलई चउदमो उद्वार नीजान्यौ । वि० सं० १२१६ वर्षे बेरागढ थकी श्री शांतिपूजानें नूतन वस्त्रार्थि शालविना सात हजार घर पाटणी लावी वसाव्या । वि० सं० १२१८ वर्षे श्री माचार्य अमावस्यानी पूर्णिमा देषाडी | वि० सं० १२२१ वर्षे तारणगीरीहं श्री अजित जिन बिंच थाप्यो । तिणहीज वर्षे सातसे लेखकने क्रय आणी एकवीस ज्ञानकोश लिषाव्या । न्याय बंडा संदेव बाज | श्री गुरु उपदेशि चउदशत अनि चुमालीस ८४ मंडप सहित प्रासाद नीपजाच्या | पुनः एकवीस शत जीर्णो द्वार नीपजाव्या । एकदा मं० वाहडदे श्री गुरुने चीनती कहे जे नवीन प्रासाद नीपजावई पुण्य किंवा जीर्णोद्वारना दाम | एवं मंत्रीनुं वचन सांगली श्री सूरी कहरे | यतः -
नूतने श्रीजिनागारविवाने यत्फलं भवेत् । तस्मादगुणं पुण्यं जिर्णोद्धार विवेकिनः || १ || एहवओ गुरुवचन सांभली मंत्रीई पन्नरशत जीर्णोद्धार निपजा ( ६३-२ ) व्या । तेमांहि प्रथम जीर्णोद्वार वि. सं. १२२० वर्षे श्री मृगुकले श्री शकुनिका विहारनो कीधो | श्री गुरुना साहज्य थकी । पुनः इणहीज वर्षि
५
३३
आगिस गछ हूओ । पुनः एकदां कुमारपालनें रात्रि सुतां कां पूर्वि बालावस्ताई अभक्ष भक्षण खाधओ छई तो गुरु पासई चारव्रत उच्चन्यां ते मांसना स्वाद दादामां उपनो जागी चितवई अभक्ष भक्षनई संभरवई खंडित हूओ | प्रभात गुरु वांदि पूछिओ | तिवारई गुरु कहई एहनी आलोयणा तुम्हे चर्चास लक्षणा पुरुष छ तेह की बीस घरो प्रासाद, बावनदेव कुलिका सहित निपजावओ । ए त भंग हुआनी तुम्हने ए आलोयण दावी । ते गुरुवांणी अंगीकार करी स्वपिता तिहुयण पालने नामि तिहूयण बीहार, बहुत्तरी देव कुलिका सहित निपजान्यौ तमांहि २४ बिंब रत्नमय, बिंब २४ स्वर्ण - पित्तलमय, चिंब २४ रुपमय, पुनः मुख्य प्रासादें एक सओ अनि पंचवीस अंगुल प्रमाणी अरिष्ट रत्नमय मूल नायक श्री रुपभेदेव वित्र स्थापित, सकल देव कुलिका सुवर्ण कलसे युक्त जा ( ६४ - १ ) गयी । निरंतर सत्तरमेदि, पुनः षट् पर्वि अष्टोत्तरी, जिनभक्ति हूई । बिहू टंक प्रतिक्रमण, त्रि टंक देववंदनक, साच वई | सूर्योदये स्वग्रहई श्री शांतिनाथनहं अर्थि वीतराग एकशत आया नाम समरी पछी अहारसय कोटी ध्वज गृहस्थ युक्ति, तिहूयणपाल विहार, श्री रुपमदेव दर्शन करी, गुरु वांदि, उपदेश सांभली, बरे आवी, देव सातसिं साधर्मिक जीमाडी । पछी एक भक्त करई । मासें २ लक्ष साथमिक पोषि । प्रति वर्ष यात्रा सात सवा २ लक्ष मनुष्यई करवि |
अथ द्रव्य संख्या, कोठार चार अवटित स्वर्ण भन्या । कोठार चार अवदित रूप भन्या । कोठार ? मुक्ता फलि भन्यो । कोठार ? नानाविवि रत्न भन्यो । पार्श्व पात्रांना खंड प्यार | कोठार ? विमना एंड भन्यो । १५ लक्ष कोठार पवीत्र वानकरी भन्या । अथ सैन्य विपद संध्या- ७२ सामंत | चारशत प्रधान । सात कोटवाल | १८ लक्ष पायक | एक लक्ष दूत ११ हजार गज (?) । १२ हजार अंगमक | १७ हजार सूयार | १५ दास अनि दासि । बि स्त्रि | अथ पद संख्या-११ लक्ष हय । ११ हजार (६४२ ) पालवी ५० हजार रथ ।
Aho! Shrutgyanam