________________
अध्याय - 10
णाणं सम्मादिष्टुिं दु संजमं सुत्तमंगपुव्वगदं। धम्माधम्मं च तहा पव्वजं अब्भुवेत्ति बुहा॥
(10-97-404)
क्योंकि जीव सदा जानता है, इसलिए ज्ञायक जीव ज्ञानी है और ज्ञान ज्ञायक से अभिन्न है, ऐसा जानना चाहिये। ज्ञानीजन (गणधरदेव) ज्ञान को ही सम्यग्दृष्टि, संयम, अंगपूर्वगत सूत्र, धर्म और अधर्म तथा दीक्षा मानते हैं।
Because the soul always knows, therefore, the knower soul is enlightened. It must be understood that knowledge is not separate from the knower. Those who know (Gañadhardeva – the primary disciple Āchāryas of Lord Jina) consider knowledge to be same as right belief, self-restraint, sacred sūtras of anga-pūrva, merit and demerit, and asceticism.
आत्मा अनाहारक है - अत्ता जस्स अमुत्तो ण हु सो आहारगो हवदि एवं। आहारो खलु मुत्तो जम्हा सो पोंग्गलमओ दु॥
(10-98-405)
ण वि सक्कदि घेत्तुं जं ण वि मोत्तुं चेव जं परं दव्वं। सो को वि य तस्स गुणो पाओग्गिय विस्ससो वा वि॥
(10-99-406)
191