________________
श्री ज्यान समुच्चय सार जी एकं जिनं सरूवं, मल मुक्कं अनंत दंसनं सुद्धं । न्यानं न्यान सरूवं, न्यान सहावेन निव्वुए जंति ॥ ८५१ ॥ सूष्यम भाव स उत्तं, सूष्यिम प्रतिपाद सूष्यमं चरनं । सूष्यम धर्म झानं, न्यान सहावेन झान संजुत्तं ॥ ८५२ ॥ प्रियो अप्प संजुत्तं, विप्रिय मुक्तस्य सुद्ध ससहावं । न्यान झान संजुत्तं, अविगत रूवेन सिद्धि संपत्तं ॥ ८५३ ॥ झानं चौविहि उत्तं, विन्यानं जानंति सुद्ध ससहावं । विन्यान न्यान सुद्धं, कम्मं विमुक्क लहइ निव्वानं ।। ८५४ ।। आरति रितिय सुभावं, आरति संसार कारनं निस्चं । आरति कुन्यान संजुत्तं, दंसन मोहंध आरति सुद्धं ॥ ८५५ ॥ तंबोलं तव जुत्तं, आरति सभाव सयल परिनाम । कुसुमं कुन्यान संजुत्तं, न्यान सहावेन कदाचि उववन्नं ॥ ८५६ ॥ लेपं लिपत सुभावं, लिप्तं कम्मान राग विषयं च । भूषन पुन्य सहावं, सल्यं संजुत्त आरति भनियं ।। ८५७ ।। रौद्रं रौद्र स दिटुं, रौद्रं परिनाम कठिन संजुत्तं । असत्य अनित भावं, उदमादं परम रौद्र झानत्थं ॥ ८५८ ।। बंधं असुद्ध बंधं, असुहं भावं च असुह परिनाम । बंधति विविह भावं, बंधं कम्मान तिविहि संजुत्तं ॥ ८५९ ॥ डहनंति असुह भावं, डहिओ सुह कम्म समल भावं च । षट्काई जीवानं, विराहनं विदारनं भनियं ॥ ८६० ॥ मारन जीव अभावं, अजीव असुद्धस्य सहाव संजुत्तं । रौद्र भाव ससहावं, रौद्र ध्यानं च संजदो भनियं ॥ ८६१ ॥
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी धरयंति धम्म झानं, चेयन रूवेन मनुव संवरनं । सुद्ध सहावं उत्तं, चेयन चेयंति धम्म झानत्थं ॥ ८६२ ॥ पदस्तं पद विंदंतो, अयर सुर विंजनस्य ससरूवं । पदं पदार्थ सुद्ध, अप्पा परमप्प निम्मलं विमलं ॥ ८६३ ॥ सुद्ध सरूव चिंतवनं, असुहं मिच्छात राग विरयंमि । विषयं ति सल्य तिक्तं, पद विंदं सुद्ध निम्मल ससरूवं ॥ ८६४ ।। पिंडं न्यान सपिंडं, न्यान सहावेन पिंड सभावं । तिक्तंति असुह पिंडं, अवित असरन असत्य तिक्तंति ॥ ८६५ ।। पिंड सरूवं सुद्धं, रूवं संजुत्त पिंड विरयंमि । न्यान मयो पिंडस्थं, नित्यं सास्वतं पिंड चिंतनं विमलं ॥ ८६६ ॥ रूवस्तं चेयन रूवं, चिद्रूपं विमल निम्मलं सुद्धं । वर्न रूव विरयंतो, ससरीरं रूव चिंतनं सुद्धं ॥ ८६७ ॥ रूवं रूव स सुद्धं, असुद्धं परिनाम सयल विरयंमि । सुद्ध सरूवं पिच्छदि, रूवस्तं विमल निम्मलं सुद्धं ॥ ८६८ ।। रूवातीत स उत्तं, तिक्तं रूवेन विगत रूवं च । अविगत परमानंद, विगतं संसार सरनि मोहंधं ॥ ८६९ ॥ गय संकप्प वियप्पं, मिच्छा कुन्यान विगत विरयंमि । चेयन सहाव सुद्धं, रूवातीतं च धम्म ध्यान ससहावं ॥ ८७० ।। सून्यं सुद्ध सहावं, सून्यं संसार सरनि मिच्छातं । विषय राग मइ सून्यं, अप्पा परमप्प भाव निम्मलयं ॥ ८७१ ।। आन्या आकीर्णत्वं, अनित तिक्तंति असुद्ध परिनाम । आन्या सुद्ध सहावं, जिन उवएस विमल निम्मलं भावं ॥ ८७२ ॥
(९२)