________________
श्री ज्यान समुच्चय सार जी अहंम काय स उत्तं, ठिदिकरन सयल असुह सुह सुद्धं । सुद्धं काया बंध, न्यान झान तव दंसनं दिह्र ॥ ८२९ ॥ अवयासं उवएस, अप्पा परमप्प अवयास संसुद्धं । विलसइ परमानंद, न्यान सरूवं च अवयास संसुद्धं ॥ ८३० ॥ कालं काय न जुत्तं, अनंत परिनमै बंध नहु जुत्तं । परिनमै अनंतानंतं, कालं काया नत्थि उवएसं ॥ ८३१ ॥ तत्तु पदार्थं उत्तं, दव्वं काय भाव उत्तं च । अप्प सरूवं पिच्छदि, अप्पा परमप्प सुद्ध सुह निलयं ॥ ८३२ ॥ इस्ट अरूवं रूवं, कम्म विमुक्क निम्मलं भावं । तस्य विओयं दिस्टदि, आरति पाए सुदुग्गए जाए ॥ ८३३ ॥ अनिस्ट मिथ्या भावं, संसारे सरनि सरंति सभावं । रागादि दोस जुत्तं, आरति पाएन सरनि संसारे ॥ ८३४ ॥ पीड़ा अत्रित दिटुं, असत्य असास्वतेन सभावं । मिथ्या सल्य संजुत्तं, आरति पाएन दुग्गए गमनं ।। ८३५ ॥ निदान बंध संसारे, संसारे सरनि सरइ मोहंधं । मन मक्कड पसरंतो, आरति संजोय निगोय वासंमि ॥ ८३६ ॥ आरति ध्यान स उत्तं, आरति संसार वीर्ज संजुत्तं । आरति कुन्यान सहावं, आरति संसार भावना हुंति ॥ ८३७ ।। आरति अप्प सहावं, अप्पा परमप्प निम्मलं भावं । आरति न्यान अवयासं, न्यान सहावेन निव्वुए जंति ॥ ८३८ ॥ हिंसानंद सुभावं, पर पुग्गल उत्पाद पुन्य सहकारं । पुन्य पाव उववन्नं, मिथ्या कुन्यान संजदो होई ॥ ८३९ ।।
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी अनित दिस्टि सहावं, अत्रित पिच्छंति नितं तिक्तं च । अनित नंत सरौद्र, रौद्र झानेन नरय वासंमि ॥ ८४० ।। स्तेयानंद नंदितं, पद लोपन विकह भाव संजुत्तं । मिथ्या असुह सुभावं, सल्यं विषयं च रौद्र झानत्थं ॥ ८४१ ।। अबंभ भाव जुत्तो, मिथ्या कुन्यान असुह परिनस्य । चिंतंति विषय रागं, मन सहकारेन रौद्र नरयंमि ॥ ८४२ ।। रौद्र ध्यान सुभावं, नरयं तिरयं कुदेव दुह सहनं । अन्यान मूढ भावं, रौद्र झानंमि नरय वीयंमि ॥ ८४३ ॥ अप्पा अप्प सरूवं, कम्म निकंदंति तिविह जोएन । न्यान सहाव स रौद्रं, मिथ्यामय कम्म निद्दलै साहू ॥ ८४४ ।। अन्या अप्प सहावं, अप्पा परमप्प भाव संजुत्तं । जिन वयनं सद्दहनं, न्यान सहावेन अन्या संजुत्तं ॥ ८४५ ॥ अप्पा परमप्पानं, चेयन रूवेन धम्म झानत्थं । मल मुक्कं दंसन धरनं, न्यान झानेन धम्म सहकारं ॥ ८४६ ॥ विसुद्ध सुद्ध भावं, मिथ्या रागादि विषय विरयंमि । रयनत्तय न्यान सहावं, कम्मानि डहै धम्म झानत्थं ॥ ८४७ ॥ संस्थानं पंच सुभावं, चिंतइ वर न्यान दंसनं सुद्धं । न्यान उवन्नं पिच्छदि, पद विंदं केवलं न्यानं ॥ ८४८ ॥ धम्मं झानं झायदि, अविगत रूवेन दंसनं सुद्धं । अप्पा परमानंद, परमप्पा लहै निव्वानं ॥ ८४९ ॥ गय संकप्प वियप्पं, अप्पा परमप्प विमल न्यानस्य । विगतं अविगत रूवं, सून्य सहावेन अप्प परमप्पं ॥ ८५० ।।
(९१)