________________
श्री ज्यान समुच्चय सार जी सिद्धं सिद्धि संपत्तं, अट्ठ गुनं न्यान केवलं सुद्धं । अटुंमि पुहमि समिधं, सिद्ध सरूवं च सिद्धि संपत्तं ॥ ६५३ ।। संमत्त न्यान दंसन, बल वीरिय सुहम हेवं च । अवगाहन गुन समिधं, अगुरुलघु तिलोय निम्मलं विमलं ॥ ६५४ ॥ सिद्धं सहाव सुद्धं, केवल दंसन च न्यान संपन्नं । केवल सुकिय सुभावं, सिद्धं सुद्धं मुनेयव्वा ॥ ६५५ ॥ षट् दव्व दव्व सुद्धं, काया पंचत्थि विमल सुपसिद्धं । तत्त्वं सप्त सरूवं, पदार्थं पद विंद केवलं न्यानं ॥ ६५६ ॥ चौदस प्रान पसिद्धं, अतीन्द्रिय न्यान सयल संमिद्धं । नंत चतुस्टय सहियं, सिद्धं सुद्धं च सिद्धि संपत्तं ॥ ६५७ ॥ मिच्छा सासन मिस्रो, अविरै देसव्रत सुद्ध संमिद्धं । प्रमत्त अप्रमत्त भनियं, अपूर्व करन सुद्ध संसुद्धं ॥ ६५८ ॥ अनिवर्त सूक्ष्मवंतो, उवसंत कषाय पीन सुसमिद्धो । सजोग केवलिनो, अजोग केवली हुंति चौदसमो ॥ ६५९ ।। ए चौदस गुनठानं, हुंति ससहाव सुद्धमप्पानं । अप्प सरूवं पिच्छदि, अप्पा परमप्प केवलं न्यानं ॥ ६६० ॥ तत्त्वं च दव्व कायं, पदार्थं सुद्ध परमप्पानं । हेय उपादेय च गुनं, वर दंसन न्यान चरन सुद्धानं ॥ ६६१ ॥ टंकोत्कीर्न अप्पा, दंसन मल मूढ़ विरय अप्पानं । अप्पा परमप्प सरूवं, सुद्धं न्यान मयं विमल परमप्पा ॥ ६६२ ॥ रूव भेय विन्यानं, नय विभागेन सद्दहं सुद्धं । अप्प सरूवं पिच्छदि, नय विभागेन सार्धं दिढें ॥ ६६३ ॥
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी उग्ग वत तवादि जुत्तं, तव वय क्रिया सूतं च अन्यानं । मिच्छात दोस सहियं, मिच्छत्त गुनस्थान व्रत संजुत्तं ॥ ६६४ ।। एवं च गुन विसुद्धं, असुहं अभाव संसार सरनि मोहंधं । अप्प गुनं नहु पिच्छदि, संसय रूवेन दुभाव संजुत्तं ।। ६६५ ॥ अप्पा परु पिच्छंतो, संसय रूवेन भावना जुत्तो । अंतराल वृतीओ, न भवनि न सिहरि वैसंतो ॥ ६६६ ॥ संसय रूव सहावं, मिच्छा कुन्यान न्यान जानंतो । व्रत संजमं च धरतो, सासादन गुनठान व्रत संजुत्तो ।। ६६७ ।। मिनं मिश्र सहावं, षट् दर्सन सुभाव संजुत्तो । अप्पा परु जानंतो, जिनोक्त दंसन न्यान चरन बूझंतो ।। ६६८ ॥ न्याइक बौद्ध संजुत्तो, चारवाक सिव भट्ट पिच्छंतो । षट् दर्सन मिस्रतो, दव्व काय तत्त जानंतो ॥ ६६९ ॥ व्रत क्रिया संजुत्तो, तव संजम मिच्छ भाव पिच्छंतो । कुऔधि कुरिधि संजुत्तो, दधि गुड मिस भाव मिनंतो ॥ ६७० ॥ राग मय मोह सहिओ, मिच्छा कुन्यान सयल संजुत्तो । पुन्य सहावे उत्तो, रागमय मिन गुनस्थान संजुत्तो ।। ६७१ ।। अविरै सम्माइट्ठी, जानै पिच्छेई सुद्ध संमत्तं । षट् दव्व पंच कायं, नव पयत्थ सप्त तत्तु पिच्छंतो ॥ ६७२ ।। अप्प सरूवं पिच्छदि, वर दंसन न्यान चरन पिच्छंतो । सहकारे तव सुद्ध, हेय उपादेय जानए निस्चं ॥ ६७३ ॥ सुद्धं सुद्ध सहावं, देवं देवाधि सुद्ध गुरू धम्मं । जानै निय अप्पानं, मल मुक्कं विमल दंसनं सुद्धं ॥ ६७४ ॥