________________
श्री ज्यान समुच्चय सार जी जंमन मरन विमुक्कं, अप्पा अप्पेन अप्पयं सुद्धं । परमप्पा परमप्पयं, परम सरूवं च चेयना सुद्धं ॥ ६३१ ।। सून्यं झान समिद्धं, झानं झायंति निम्मलं सुद्धं । अप्पा परमप्पानं, मन पर्जय न्यान निम्मलं दि8 ।। ६३२ ॥ रिजुमति सुद्ध सरूवं, रूवातीतं च विगत रूवेन । जम्बूदीव सुदिह्र, मनपर्जय निम्मलं विमलं ॥ ६३३ ॥ विपुल मति सुद्ध सहावं, विमलं च सुद्ध केवलं न्यानं । दीव अढाई सुद्धं, मन पर्जय न्यान सुद्ध उववनं ॥ ६३४ ।। अरहतं सर्वन्यं, केवल भावेन सुद्ध ससरूवं । अप्पा परमानंद, अठारह दोस विवज्जिओ विमलं ॥ ६३५ ॥ अठदह दोस वियानं, दोसं गुन रूव भेय विन्यानं । रूवं रूव समत्थं, विन्यानं न्यान जानि सभावं ॥ ६३६ ॥ षुधा त्रिषा परिहरनं, संसारे सरनि भाव तिक्तं च । न्यान सहावं सुद्धं, न्यान अहारेन अन्नपान सहकारं ॥ ६३७ ।। भयं च दोषाईनं, भयं च संसार सरनि तिक्तं च । न्यान सहाव सरूवं, भय अभयं दोष तिक्त ससरूवं ॥ ६३८ ॥ रागो मोह सचित्तं, संसारे तजंति सुद्ध ससरूवं । न्यानं राग सहावं, न्यानं मोहेन तजंति मोहंधं ॥ ६३९ ॥ न्यान सहावे चिंतं, चिंता संसार तिजंति परिनाम । चिंतं अप्प सहावं, अप्पा परमप्प केवलं सुद्धं ॥ ६४० ॥ वृद्धं तु अल्प मृत्युं, चौगइ भावेन तिजंति सभावं । न्यानेन न्यान सहावं, अजरामर सासयं ठानं ॥ ६४१ ॥
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी स्वेदं षेद संजुत्तं, भय कारनेन सयल तिक्तं च । न्यान सहाव सरूवं, स्वेदं च परम केवलं न्यानं ॥ ६४२ ॥ मदो रति संजुत्तं, संसारे सरनि सयल तिक्तं च । न्यान बलेन विसुद्धं, ममात्मा सुद्ध दंसनं विमलं ॥ ६४३ ।। विस्मय जननी निद्रा, संसारे सुभाव तिक्त मन विचलं । न्यान सहावे सुद्धं, जंमन मरनं च उवसमं भनियं ॥ ६४४ ॥ अठ दह दोस विमुक्कं, न्यान सहावेन दोस परिचत्तं । न्यानं न्यान सरूवं, उत्पन्नं विमल केवलं न्यानं ॥ ६४५ ।। सजोगे केवलिनो, तेरहमे गुनठान न्यान संजुत्तो । अप्पा अप्प सरूवं, अरुहो देओ मुनेअव्वो ॥ ६४६ ॥ आहारो ससरीरो, अतीन्द्री न्यान आहार संजुत्तो । चौदस प्रान सरूवं, अप्पा परमप्प लद्ध सभाओ ॥ ६४७ ।। वाहिज दोस रहिओ, आहार निहार विवज्जिओ सुद्धो । न्यान आहार संजुत्तो, न्यानेन न्यान अप्प परमप्पा ॥ ६४८ ॥ एरिस गुनेहि सुद्धो, अइसय वर न्यान दंसनं समग्गं । पडिहारं संजुत्तं, भावन भावंति विमल अरहंतं ॥ ६४९ ॥ अरहंतो अरुहो देओ, रहिओ संसार सरनि विगतोयं । विगतं अन्यान मयं, न्यान सहावेन तिलोय दर्संतो ॥ ६५० ॥ अरुहं अरुह सरूवं, न्यान बलेन तिलोय सम सुद्धं । संमिक् दर्सन दर्स, उत्पन्नं विमल केवलं न्यानं ॥ ६५१ ॥ अरुहो देओ झायदि, ह्रींकारे सुद्ध दंसनं विमलं । विमलं विमल सहावं, अरुहो देओ सुद्ध झान संजुत्तो ॥ ६५२ ॥