________________
श्री ज्यान समुच्चय सार जी विविक्तं घाय चउक्कं . विविक्त कम्मान तिविह जोएन । मिथ्यात राग विगतं, सुह असुहं विगत परिनय हुंति ॥ ५२१ ॥ विविक्त सेज्जासन, विविक्त मन चवल इन्द्रि विषयानं । न्यान बलेन विमुक्कं , अप्पा परमप्प न्यान स सरूवं ॥ ५२२ ॥ काय कलेसं उत्तं, कल लंक्रित कम्म तिजंति संसारे । सुद्ध सरूवं पिच्छदि, न्यान सहावेन काय अकलेसं ॥ ५२३ ॥ काय कलेस असुद्धं, सरीर सहकार इंद्रियं विषयं । अप्प सहावं विमलं, न्यान सहावेन काय अकलेसं ॥ ५२४ ॥ अप्प सहावं सुद्धं, पर दव्वं विरय सव्वहा सव्वे । अप्प सहावे रूवं, न्यान सहावेन हुंति तवयरनं ॥ ५२५ ।। वाहिज तव उवएस, आभिंतर तव सुद्ध ससहावं । अप्प सरूवं पिच्छदि, अप्पा परमप्प तिविह जोएन ॥ ५२६ ॥ प्रायच्छित विनयेनं, वैयाव्रिति सुद्ध ध्याय उवएसं । उत्सर्ग उवएसं, झानं झायंति सुद्धमप्पानं ॥ ५२७ ॥ प्राच्छितं नहु पिच्छदि, अप्राच्छितं सुद्ध परमप्पानं । मिच्छा मयं न दिस्टदि, सुद्ध सहाव सरूव पिच्छंति ॥ ५२८ ॥ रागादि दोस रहियं, धम्म झान झायंति तं मुनिना । कुन्यान सल्य रहियं, रूवत्थं सरूव झानत्थं ॥ ५२९ ॥ इंदी विषय विमुक्कं, अप्प सरूवं च चेयना सुद्धं । मन चवलं रुंधतो, संमिक् दर्सन दर्सनं सुद्धं ॥ ५३० ॥ असुद्ध परिनय विरयं, सुद्ध परिनमई सरूव पिच्छंति । अप्पा अप्पम्मि रओ, न्यान सहावेन सुद्ध तवयरनं ॥ ५३१ ॥
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी विन्यानं स सहावं, अप्पा पर पिच्छि विरय बहिरप्पा । विन्यान न्यान झायदि, अप्पा परमप्प सुद्ध विन्यानं ॥ ५३२ ।। विनयेन सुद्ध भावं, मय मिच्छात दोस विरयंमि । आद सहावं विनयं, सल्यं कुन्यान दोस विरयंति ॥ ५३३ ।। विनय पदानं अंगं, असुद्धं संसार सरनि विरदो यो । परिनाम सुद्ध भावं, न्यान सहावेन जोइ तवयरनं ॥ ५३४ ।। वैयाव्रतं स उत्तं, वय संजम वृत्ति सुद्ध सम्मत्तं । वैयाव्रत न्यान सहावं, मिच्छा कुन्यान सयल विरयंमि ॥ ५३५ ॥ अप्पा परमप्पानं, पिच्छै लोयालोयंमि अवयासं । रूवत्तं रूवातीतं, झानं झायंति सुद्धमप्पानं ॥ ५३६ ॥ लिंगं च जिनवरिंद, धम्मं सुक्कं च भावना सुद्धं । झायंति झान जुत्तं, वैयाव्रतं च सुद्ध ससरूवं ॥ ५३७ ॥ षिउ उवसम संजुत्तं, षिपनिक भावेन सयल दोस परिचत्तं । ऋजु विपुलं च उवन्नं, न्यान सहावेन हुँति तवयरनं ॥ ५३८ ॥ सुद्धं सुद्ध सरूवं, सुद्धं झायंति सुद्धमप्पानं । मिच्छा कुन्यान विरयं, सुद्ध सहावं च सुद्ध झानत्थं ॥ ५३९ ।। सुद्धं जिनेहि उत्तं, असुद्धं संसार सरनि विरदोयं । सुद्धं परमानंद, सुद्ध सहावं च निम्मलं सुद्धं ॥ ५४० ॥ सुद्धं ध्याय स उत्तं, विभ्रम परपंच तिक्त मोहंधं । सुद्धं दंसन सुद्धं, अप्पा सुद्धप्प परम सुद्धं च ॥ ५४१ ।। कायोत्सर्ग स उत्तं, उत्सर्ग ऊर्ध सुद्ध सभावं । वेदंति विंद रूवं, आद सहावं च निम्मलं झानं ॥ ५४२ ।।