________________
श्री ज्यान समुच्चय सार जी अनृत अचेत भावं, अलियं जानेहि असुद्ध ससहावं । जिन उत्तं नवि दिद्वं, अनृत तिक्तंति सव्वहा सव्वे ॥ ३४६ ॥ न्यानेन बिना भावं, अनेय विभ्रम अनेय श्रुत जाने । उच्छाह कस्ट अनेयं, अनृत तिक्तंति सरनि संसारे ॥ ३४७ ॥ त्रितं उवएस उत्तं, न्यानमई सुद्ध दंसनं सुद्धं । मिथ्यात राग रहियं, व्रितं जानेहि सयल दोष चड़ उवनं ॥ ३४८ ॥ नितं अनेय भेयं, सारं संसार सरनि मुक्तस्य । नितं तिलोय मइओ, नंत चतुस्टय मुक्ति संजुत्तं ॥ ३४९ ॥ स्तेयं पद रहियं, जिन उक्तं च लोपनं जाने । अनेय व्रत धारी, स्तेयं ससहाव रहिएन ॥ ३५० ॥ स्तेयं अन्यानं, न्यानमइ अद सहाव गोपंति । अन्यानं मिच्छत्तं, तिक्तं अस्तेय विषय सुहरहियं ॥ ३५१ ॥ स्तेयं तिक्तंति सुद्धं, वर सम्मत्त न्यान दंसन समग्गं । सहकारे तव जुत्तं, चौविहि आराहना मयं सुद्धं ॥ ३५२ ॥ न्यान सहावे निस्चं, लोकालोकेन लोकितं सुद्धं । जिन उत्तं सद्दहनं, मिथ्या मय षण्डनं सुद्धं ॥ ३५३ ॥ अप्प सरूवं दिलु, अप्पा परमप्प न्यान ससरूवं । रागादि विषय विरयं, संसुद्धं चेयना रूवं ॥ ३५४ ॥ अबंभ तिक्तं च उत्तं, दहविहि परिनाम विकह सहाव संजुत्तं । मनमक्कड चवल सहावं, अबंभ जानेहि नरय वासंमि ॥ ३५५ ॥ मिथ्यात राग जुत्तं, विषय च विसन संजुत्तं नेयं । परिनामं विचलंतो, तिक्तं च मन वयन कायेन ॥ ३५६ ॥
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी बंभं बंभ सरूवं, वर दंसन न्यानेन सुद्ध चरनानि । अप्पा परमप्पानं, न्यान सहावेन बंभचरनानं ॥ ३५७ ।। बंभं अबंभ तिक्तं, मिथ्या मय सयल दोस विरयं च । बंभं सुद्ध सरूवं, अप्प सहावं च जिन दिढें ॥ ३५८ ॥ बंभं चरन समत्थं, दुविहि चारित्त चरन मयमेयं । आद सहाव सरूवं, बंभंचरन अनुव्वया हुंति ॥ ३५९ ॥ पर पुग्गल परमानं, पुग्गलभावेन सयल तिक्तं च । भावे एकं दुतियं, पुग्गल परमान सेष संसारे ॥ ३६० ॥ मय मिथ्यात विमुक्कं, मुक्कं संसार सरनि जे भावं । मुक्कं कषाय विषयं, मुक्कं अन्यान सयल दोष परिचत्तं ॥ ३६१ ।। अप्प सहावं निलयं, वर सम्मत्त न्यान दंसनं सुद्धं । न्यानेन न्यान समयं, पुग्गल परमान सव्वहा सव्वे ।। ३६२ ।। परदव्वं नहु दिट्ठदि, पर पुग्गल परमान चिंतंति । मिथ्या सल्य निकंदं, षिउ उवसम संजदो सुद्धो || ३६३ ।। अप्पा अप्प सरूवं, अप्पा परमप्प जानि सभावं । पर पुग्गल परमानं, न्यानमइ नंत चतुस्ट संजुत्तं ॥ ३६४ ।। एयं अनुव्वयाई, परम सरूवेन अद सहाव संजुत्तं । अप्पा अप्पम्मि रओ, अनुव्वयं धरंति सुद्ध ससहावं ॥ ३६५ ।। भावे च धम्म संजुत्तं, भावे तव अवयास संपन्नो। भावेन भाव सुद्धं, अनुव्वया एरिसो सुद्धो ॥ ३६६ ॥ दहविहि धम्मं झायदि, वर उत्तमषिमा न्यान संजुत्तं । मद्दव अज्जव सुद्धं, सत्तं सउच्च संजम तप त्यागं ॥ ३६७ ॥