________________
श्री ज्यान समुच्चय सार जी आकिंचन बंभवयं, दहविहि धम्मं च सुद्ध चरनानि । झायंति सुद्ध झानं, न्यान सहावेन धम्म संजुत्तं ।। ३६८ ॥ उत्तं ऊर्ध सहावं, षिम षिपनिक ट्रेणिलय सभावं । मद्दव मग उवएस, अज्जव उवसमइ सरनि संसारे ॥ ३६९ ॥ सत्तं सद्भाव रूवं, सौचं विमल निम्मलं भावं । संजम मन संजमनं, तव पुन अप्प सहाव निद्दिढं ॥ ३७० ॥ त्यागं न्यान सहावं, आकिंचन धम्म धुरा वर धरनं । बंभं बंभ सरूवं, न्यानमयं दह विहि धम्मं ॥ ३७१ ॥ दह विहि धम्म उवएस, धरयति धम्मं च जान परमत्थं । परिनाम सुद्ध करनं, धरयति धम्म मुनेयव्वा ॥ ३७२ ॥ तव वय भावन जुत्तं, भावन भावंति दोष परिचत्तं । अनुवय वयं च धरनं, षयकरनं सव्व दुष्यानं ॥ ३७३ ॥ अनुवयं च धरनं, अयं वय तव क्रिया विसेषं । सेषंपि भावना सुद्धं, महावयं भावना भावं ॥ ३७३-१ प्रक्षेप ।। न्यान सहावं सुद्धं, मति श्रुत न्यान संजदो सुद्धो । अवहि उवन्नं भावं, महावय भाव संकरनं ॥ ३७४ ॥ अप्पं अप्प सहावं, अप्पा परमप्प झान संजुत्तं । चिन्तन्तो परमप्पयं, अहिंसा वयं महावयं हुंति ॥ ३७५ ॥ एकं जिनं सरूवं, जिन रूवं जिनवरं दिट्ठि सभावं । जिनयतिकं मति सुद्धं, सुद्धं सम्मत्त सुद्ध ससरूवं ॥ ३७६ ।। जिनयं घाय चउक्कं, जिनयं संसार सरनि मोहंधं । कम्ममल पयडि जिनयं, अप्पा परमप्प सुद्ध ससरूवं ॥ ३७७ ॥
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी जिनयं कुन्यान सुभावं, मय मिथ्यात सल्य तिविहं च । जिनयं कषाय भावं, जिनरूवी सुद्ध साधओ निस्चं ॥ ३७८ ।। न्यान सहाव स उत्तं, न्यानं न्यानेन न्यान संसुद्धं । न्यानं ममल सरूवं, जं रयनं दिनयरं तेजं ॥ ३७९ ।। रूवं अरूव सुद्धं, रूवातीतं च विगत रूवेन । विन्यान न्यान रूवं, जिनरूवी साधओ सुद्धं ॥ ३८० ॥ मूलगुनं संसुद्धं, उत्तरगुन सुद्ध धरंति साहूनं । साहू साधंतिअर्थ, पंचा) पंच न्यान संसुद्धं ॥ ३८१ ।। पंच न्यान ससहावं, दह धम्म सम्मत्त सुद्ध संसुद्धं । तेरह विहस्य चरनं, सम्मत्तं संजमेन सुद्ध संजुत्तं ॥ ३८२ ।। गुन रूव भेयविन्यानं, न्यान सहावेन संजुत्त धुव निस्चं । मूलगुनं संसुद्धं, उत्तरगुन धरइ निम्मलं विमलं ॥ ३८३ ॥ उत्तर ऊर्ध सहावं, ऊर्धं तव विमल निम्मलं सहसा । सुद्ध सहावं पिच्छदि, उत्तर गुन धरंति सुद्ध ससहावं ॥ ३८४ ॥ मूल उत्तर संसुद्धं, सुद्धं सम्मत्त सुद्ध तवयरनं । तिक्तंति चेल सहावं, सुद्धं सम्मत्त धरन संसुद्धं ॥ ३८५ ॥ चेलं पंच सहावं, तिक्तं परिनाम चेलजं रसियं । अंडज बुंडज उत्तं, वंकज चरमज रोम विरयंति ॥ ३८६ ॥ अंडज चेल स उत्तं, हृदयं असुद्ध भावजं रसियं । परिनाम असुद्ध सहियं, तिक्तंति चेल अंडजं भनियं ॥ ३८७ ।। अंडज अनर्थ रूवं, आलापं परपंच विभ्रमं सहियं । रंजन लोक सहावं, तिक्तंति सयल साधऊ सुद्धं ॥ ३८८ ॥