________________
श्री ज्यान समुच्चय सार जी बंभं बंभ सरूवं, अप्पा परमप्प तुल्य संसुद्धं । तिक्तं अबंभ रूवं, दहविहि अबंभ भाव तिक्तंति ॥ ३२४ ।। हाव भाव स उत्तं, विभ्रम कटाष्य निरीष्यनं सव्वं । उमयन मयन स उत्तं, मोहन वसीकरन भाव तिक्तंति ॥ ३२५ ॥ विकहा विसन स उत्तं, उवभोगं च भाव अनंतानं । तिक्तंति असुद्ध भावं, बंभं प्रतिमा मुनेयव्वा ॥ ३२६ ॥ बंभं चरित्त सुद्ध, चेयनवंतोय न्यान संपन्नो । अप्पा सुद्धप्पानं, परमप्पा परम जोएन ॥ ३२७ ॥ आरम्भं सुद्ध सहावं, सुद्धं सम्मत्त न्यान संजुत्तं । आरंभं अप्पानं, सुद्धं झानं च सुद्ध भावेन || ३२८ ॥ सुद्धं सुद्ध सरूवं, अप्पा परमप्प अप्पयं सुद्धं । आरंभं धम्म झानं, आरंभ प्रतिमा मुनेयव्वा ॥ ३२९ ॥ आरंभं तिक्तंति, मिथ्या कुन्यान सयल दुर्बुद्धि । तिक्तंति मनस्य पसरो, सर्वं असुहस्य तिक्तंति ॥ ३३० ।।
असत्य सहित आरम्भं, अनृत अचेत आरम्भ तिक्तंति । तिक्तंति राय दोसं, संसारे सरनि तिक्तं च ॥ ३३१ ।। आरम्भं देव गुरुं, धम्म झानं च ममल सुद्धं च । आरंभं न्यान मइओ, आरम्भ प्रतिमा धुवं निस्चं ॥ ३३२ ॥ पर पुग्गलं न ग्रहनं, मिच्छा पर भाव दोस विवरीदो । ग्रहनं दंसन न्यानं, चरनंपि दुविह संजदो ग्रहनं ॥ ३३३ ।। पुग्गल प्रमान करनं, सेसं संसार सरनि विवरीदो । अप्प सहावे निलऊ, सद्धप्पा सुद्ध विमल भावेन ॥ ३३४ ॥
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी अन्यान मती न दत्तं, मिच्छा दर्बुद्धि सयल विवरीदो । मति न्यानं उवएसं, केवल भावे मुनेयव्वा ॥ ३३५ ।। उद्दिढे सुद्ध दिटुं, दंड कपाटेन भावना सुद्धं । लब्धं जं च सहावं, अप्पा झानं च चिंतनं सुद्धं ॥ ३३६ ।। प्रतिमा दहएकत्वं, सुद्ध भावं च सुद्ध झानस्य । अप्पा परमप्पानं, ममलं धुव दंसनं सुद्धं ॥ ३३७ ॥ हिंसा तिक्त अहिंसा, अनृत तिक्तं च नितं ससहावं । स्तेयं अदत्त तिक्तं, दत्तं जानेहि सुद्ध सम्मत्तं ॥ ३३८ ।। तुरियं अबंभ तिक्तं, बंभ चरनस्य चेयनं सुद्धं । पर पुग्गल परिमानं, न्यान सहावं च अप्प सभावं ॥ ३३९ ।। एयं अनुव्वयाई, जानै ममलं च न्यान मय सुद्धं । अप्पा सुद्धप्पानं, परमप्पा लहै निव्वानं ॥ ३४० ॥ असत्य सहितो हिंसा, अन्यानं सहित मिच्छपरिनामो । रागादि दोष सहियं, हिंसायरो च दुष्य संजुत्ता ॥ ३४१ ॥ मय मान विषयरूवं, न्यान बिना कस्टं च तवयरनं । व्रत संजम किरियानं, हिंसायं सयल दोष तिक्तं च ॥ ३४२ ।। अहिंसा सुद्ध स उत्तं, अयं अप्पा परमप्प जान सम तुल्यं । हींकारं थिर भावं, न्यान सहावेन अहिंसओ सुद्धं ॥ ३४३
आगम पुरान सुद्ध, अष्यर सुर विजनं पद सरूवं । चिंतंति सुद्ध भावं, अप्प सहावेन अहिंसओ भनियं ॥ ३४४ ।। थावर वियलिंदीया, असेनि सेनि सयल उपपत्ती । ससंक न्यान रूवं, अहिंसओ लहै निव्वानं ॥ ३४५ ॥