________________
श्री श्रावकाचार जी आलापं भोजनं गच्छं, श्रुतं सोकं च विभ्रमं । मनो वय काय हिदं सुद्धं, सामाई स्वात्म चिंतनं ॥ ४०७ ॥ पोसह प्रोषधस्चैव, उववासं जेन क्रीयते । संमिक्तं जस्य हृदयं सुद्धं, उववासं तस्य उच्यते ॥ ४०८ ।। संसारं विरतिते जेन, सुद्ध तत्त्वं च सार्धयं । सुद्ध दिस्टी स्थिरी भूतं, उववासं तस्य उच्यते ॥ ४०९ ।। उववासं इच्छनं कृत्वा, जिन उक्तं इच्छनं जथा । भक्ति पूर्वं च इच्छंते, तस्य हृदय समाचरेत् ॥ ४१० ।। उववासं व्रतं सुद्धं, सेसं संसार तिक्तयं । पछितो तिक्त आहारं, अनसन उववास उच्यते ॥ ४११ ।। उववासं फलं प्रोक्तं, मुक्ति मार्गं च निस्चयं । संसारे दुष नासंति, उववासं सुद्धं फलं ॥ ४१२ ॥ संमिक्त बिना व्रतं जेन, तपं अनादि कालयं । उववासं मास पाषं च, संसारे दुष दारुनं ॥ ४१३ ॥ उववासं एक सुद्धं च, मन सुद्धं तत्त्व सार्धयं । मुक्ति श्रियं पथं सुद्धं, प्राप्तं तत्र न संसया ॥ ४१४ ॥ सचित्त चिंतनं कृत्वा, चेतयंति सदा बुधैः । अचेतं असत्य तिक्तं च, सचित्त प्रतिमा उच्यते ॥ ४१५ ॥ सचित्तं हरितं जेन, तिक्तंते न विरोधनं । चेत वस्तु संमूर्छनं च, तिक्तते सदा बुधैः ॥ ४१६ ॥ सचित्त हरित तिक्तं च, अचेत सार्धं च तिक्तयं । सचित्त चेतना भावं, सचित्त प्रतिमा सदा बुधैः ॥ ४१७ ।।
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी अनुराग भक्ति दिस्टं च, राग दोषं न दिस्टते । मिथ्या कुन्यान तिक्तं च, अनुरागं तत्र उच्यते ॥ ४१८ ।। सुद्ध तत्त्वं च आराध्यं, असत्यं तस्य तिक्तये । मिथ्या सल्य तिक्तं च, अनुराग भक्ति सार्धयं ॥ ४१९ ।। बंभ अबंभं तिक्तं च, सुद्ध दिस्टि रतो सदा । सुद्ध दर्सन समं सुद्धं, अबंभं तिक्त निस्चयं ॥ ४२० ।। जस्य चितं धुवं निस्चय, ऊर्ध आधं च मध्ययं । जस्य चितं न रागादि, प्रपंचं तस्य न पस्यते ॥ ४२१ ।। विकहा विसन उक्तं च, चक्र धरनेन्द्र इन्द्रयं । नरेन्द्र विभ्रमं रूपं, वर्नते विकहा उच्यते ॥ ४२२ ।। व्रत भंग राग चिंतंते, विकहा मिथ्यात रंजितं । अबंभं तिक्त बंभं च, बंभ प्रतिमा स उच्यते ॥ ४२३ जदि बंभचारिनो जीवो, भाव सुद्धं न दिस्टते । विकहा राग रंजंते, प्रतिमा बंभ गतं पुनः ॥ ४२४ ॥ चितं निरोधतं जेन, सुद्ध तत्त्वं च सार्धयं । तस्य ध्यान स्थिरीभूतं, बंभ प्रतिमा स उच्यते ॥ ४२५ ।। आरंभं मन पसरस्य, दिस्टं अदिस्ट संजुतं । निरोधनं च कृतं तस्य, सुद्ध भावं च संजुतं ॥ ४२६ ॥ अनृत अचेत असत्यं, आरंभं जेन क्रीयते । जिन उक्तं न दिस्टंते, जिनद्रोही मिथ्या तत्परा ॥ ४२७ ॥ अदेवं अगुरं जस्य, अधर्म क्रीयते सदा । विस्वासं जेन जीवस्य, दुर्गतिं दुष भाजनं ॥ ४२८ ॥