________________
श्री श्रावकाचार जी पाषंडी मूढ उक्तं च, असास्वतं असत्य उच्यते ।। अधर्म च प्रोक्तं जेन, कुलिंगी पाषंड तिक्तयं ॥ ३८५ ॥ अनायतन षट्कस्चैव, तिक्तते जे विचष्यना । कुदेवं कुदेव धारी च, कुलिंगी कुलिंग मानते ॥ ३८६ ॥ कुसास्त्रं विकहा रागं च, तिक्तते सुद्ध दिस्टितं । कुसास्त्रं राग ब्रिद्धंते, अभव्यं च नरयं पतं ॥ ३८७ ॥ अन्यानी मिथ्या संजुक्तं, तिक्तते सुद्ध दिस्टितं । सुद्धात्मा चेतना रूपं, सार्धं न्यान मयं धुवं ।। ३८८ ॥ मद अस्टं ससंक अस्टं च, तिक्तते भव्यात्मनं । सुद्ध पदं धुवं सार्धं, दर्सनं मल विमुक्तयं ॥ ३८९ ।। जे केवि मल संपूर्न, कुन्यानं त्रि रतो सदा । ते तानि संग तिक्तंते, न किंचिदपि चिंतए ॥ ३९० ॥ मल मुक्तं दर्सनं सुद्धं, आराधते बुधै जनै । संमिक दर्सन सुद्धं च, न्यानं चारित्र संजुतं ॥ ३९१ ॥ दर्सनं जस्य हृदयं सार्धं, दोषं तस्य न पस्यते । विनासं सकल जानंते, स्वप्नं तस्य न दिस्यते ॥ ३९२ ॥ संमिक दर्सनं सुद्धं, मिथ्या कुन्यान विलीयते । सुद्ध समयं च उत्पादंते, रजनी उदय भास्करं ॥ ३९३ ।। दर्सनं तत्त्व सार्धं च, तत्त्व नित्य प्रकासकं । न्यानं तत्त्वानि वेदंते, दर्सनं तत्त्व सार्धयं ॥ ३९४ ॥ संमिक दर्सनं सुद्धं, उवंकारं च विंदते । धर्म ध्यानं च उत्पाद्यंते, ह्रियंकारेण तिस्टते ॥ ३९५ ॥
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी उवंकारं ह्रींकारं च, श्रींकारं प्रति पूर्नयं । ध्यायंति सुद्ध ध्यानस्य, अनुव्रतं साध धुवं ॥ ३९६ ॥ अन्या वेदकस्चैव, पदवी दुतिय आचार्य । न्यानं मति श्रुतस्चैव, धर्म ध्यानं रतो सदा ॥ ३९७ ॥ अनेय व्रत कर्तव्यं, तप संजमं च धारनं । दर्सन सुद्धि न जानते, विथा सकल विभ्रमः ॥ ३९८ ॥ अनेय पाठ पठनं च, अनेय क्रिया संजुतं । दर्सन सुद्धि न जानते, ब्रिथा दान अनेकधा ॥ ३९९ ॥ दर्सनं जस्य हृदयं दिस्टा, सुयं न्यानं उत्पादते । कमठी दिस्टि जथा डिंभं, सुयं विद्धंति जं बुधैः ॥ ४०० ।। दर्सनं जस्य ह्रिदं श्रुतं, सुयं न्यानं च संभवे । मच्छिका अंड जथा रेतं, सुर्य ब्रिद्धन्ति जं बुधैः ॥ ४०१ ।। दर्सन हीन तपं कृत्वा, व्रत संजम पठं क्रिया । चपलता हिंडि संसारे, जह जल सरनि ताल कीटऊ ॥ ४०२ ।। दर्सनं स्थिरं जेन, न्यानं चरनं च स्थिरं । संसारे तिक्त मोहंधं, मुक्ति स्थिरं सदा भवेत् ॥ ४०३ ।। एत्त दर्सनं दिस्टा, न्यानं चरन सुद्धए । उत्कृष्टं व्रतं सुद्धं, मोष्यगामी न संसयः ॥ ४०४ ॥ दर्सनं सार्धनं जस्य, व्रत तपस्य उच्यते । व्रत तप नेम संजुक्तं, सार्धं स्वात्म दर्सनं ॥ ४०५ ॥ सामायिकं नृतं जेन, सम संपूर्न सार्धयं । ऊर्ध आर्ध मध्यं च, मन रोधो स्वात्म चिंतनं ॥ ४०६ ॥