________________
आरंभं परिग्रहं दिस्टा, अनंतानंत चिंतये । ते नरा न्यान हीनस्य, दुर्गति पतितं न संसयः ॥ ४२९ ॥ आरंभं सुद्ध दिस्टी च, संमिक्तं सुद्धं धुवं । दर्सनं न्यान चारित्रं, आरंभं सुद्ध सास्वतं ॥ ४३० ॥ आरंभं सुद्ध तत्त्वं च, संसार दुष तिक्तयं । मोष्यमार्ग च दिस्टंते, प्राप्तं सास्वतं पदं ॥ ४३१ ॥ परिग्रहं पर पुद्गलार्थं च, परिग्रहं नवि चिंतए । ग्रहणं दर्सनं सुद्धं, परिग्रहं नवि दिस्टते ॥ ४३२ ॥ अनुमतं न दातव्यं, मिथ्या रागादि देसनं । अहिंसा भाव सुद्धस्य, अनुमतं न चिंतए ॥ ४३३ ।। उद्दिस्टं उत्कृष्ट भावेन, दर्सनं न्यान संजुतं । चरनं सुद्ध भावस्य, उद्दिस्टं आहार सुद्धये ॥ ४३४ ॥ अंतराय मनं कृत्वा, वचनं काय उच्यते । मन सुद्धं वच सुद्धं च, उद्दिस्टं आहार सुद्धये ॥ ४३५ ॥ प्रतिमा एकादसं जेन, जिन उक्तं जिनागमं । पालंति भव्य जीवस्य, मन सुद्धं स्वात्म चिंतनं ॥ ४३६ ॥ अनुव्रतं पंच उत्पादंते, अहिंसा नृत उच्यते । अस्तेयं बंभ व्रतं सुद्धं, अपरिग्रहं स उच्यते ॥ ४३७ ॥ हिंसा असत्य सहितस्य, राग दोष पापादिकं । थावरं स आरंभं, तिक्तंते जे विचष्यना ॥ ४३८ ॥ अनृतं अनृतं वाक्यं, अनृत अचेत दिस्टते । असास्वतं वचन प्रोक्तं च, अनृतं तस्य उच्यते ॥ ४३९ ।।
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी अस्तेयं स्तेय कर्मस्य, चौर भावं न क्रीयते । जिन उक्तं वचन सुद्धं च, अस्तेयं लोपनं कृतं ॥ ४४० ।। ब्रह्मचर्यं च सुद्धं च, अबंभं भाव तिक्तयं । विकहा राग मिथ्यात्वं, तिक्तं बंभ व्रतं धुवं ॥ ४४१ ।। मन वयन काय हृदयं सुद्धं, सुद्ध समय जिनागमं । विकहा काम सद्धावं, तिक्तंते ब्रह्मचारिना ॥ ४४२ ।। परिग्रह प्रमानं कृत्वा, पर द्रव्यं नवि दिस्टते । अनृत असत्य तिक्तं च, परिग्रह प्रमानस्तथा ॥ ४४३ ।। एतत् क्रिया संजुक्तं, सुद्ध संमिक्त सार्धयं । ध्यानं सुद्ध समयं च, उत्कृष्टं स्रावगं धुवं ॥ ४४४ ।। साधऊ साधु लोकेन, रत्नत्रयं च संजुतं । ध्यानं तिअर्थ सुद्धं च, अवधिं तेन दिस्टते ॥ ४४५ ॥ न्यानं चारित्र संपूर्न, क्रिया त्रेपन संजुतं । तपं च व्रत समिदि च, गुप्ति त्रय प्रतिपालये ॥ ४४६ ।। चारित्रं चरनं सुद्धं, समय सुद्धं च उच्यते । संपूर्न ध्यान जोगेन, साधओ साधु लोकयं ॥ ४४७ ।। संमिक दर्सनं न्यानं, चारित्रं सुद्ध संजमं । जिन रूवी सुद्ध दर्वार्थं, साधओ साधु उच्यते ॥ ४४८ ॥ ऊर्ध आर्ध मध्यं च, लोकालोक विलोकितं । आत्मनं सुद्धात्मनं, महात्मं च महाव्रतं ॥ ४४९ ॥ धर्म ध्यानं च संजुत्तं, प्रकासनं धर्म सुद्धयं । जिन उक्तं जस्य सर्वन्यं, वचनं तस्य प्रकासनं ॥ ४५० ॥