________________
श्री श्रावकाचार जी ऊर्ध आर्ध मध्यं च, दिस्टितं संमिक दरसनं । न्यान मयं च सर्वन्यं, आचरनं संजुतं धुवं ॥ ३४१ ।। साधु गुनस्य संपून, रत्नत्रयं लंकृतं । भव्य लोकस्य जीवस्य, रत्नत्रयं पूजितं ॥ ३४२ ॥ देव गुनं पूज सार्धं च, अंगं संमिक्त सुद्धये । सार्धं न्यान मयं सुद्ध, संमिक दरसन उत्तमं ॥ ३४३ ॥ न्यानं च न्यान सुद्धं च, सुद्ध तत्त्व प्रकासकं । न्यानं मयं च संसुद्धं, न्यानं सर्वन्य लोकितं ॥ ३४४ ॥ न्यानं आराधते जेन, पूजा तत्र च विंदते । सुद्धस्य पूज्यते लोके, न्यान मयं सार्धं धुवं ॥ ३४५ ॥ न्यानं गुनं च चत्वारि, श्रुतं पूजा सदा बुधै । धर्म ध्यानं च संजुक्तं, श्रुतं पूजा विधीयते ॥ ३४६ ॥ प्रथमानुयोग करनानं, चरनं द्रव्यानि विंदते । न्यानं तिअर्थ संपून, सार्धं पूजा सदा बुधै ॥ ३४७ ॥ प्रथमानुयोग पद वेदंते, विंजनं पद सब्दयं । तिअर्थं पद सुद्धस्य, न्यानं आत्मा तुव गुनं ॥ ३४८ ॥ विजनं च पदार्थं च, सास्वतं नाम सार्धयं । उर्वकारस्य वेदंते, सार्धं न्यान मयं धुवं ॥ ३४९ ॥ करनानुयोग संपूर्न, स्वात्म चिंता सदा बुधै । स्व स्वरूपं च आराध्यं, करनानुयोग सास्वतं ॥ ३५० ॥ सुद्धात्मा चेतनं जेन, उवं हियं श्रियं पदं । पंच दिप्ति मयं सुद्धं, सुद्धात्मा सुद्धं गुनं ॥ ३५१ ॥
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी सल्यं मिथ्या मयं तिक्तं, कुन्यानं त्रि विमुक्तयं । ऊर्धं च ऊर्ध सद्भावं, उवंकारं च विंदते ॥ ३५२ ॥ दिव्य दिस्टी च संपूर्न, सुद्धं संमिक दर्सनं । न्यान मयं साधं सुद्ध, करनानुयोग स्वात्म चिंतनं ॥ ३५३ ।। चरनानुयोग चारित्रं, चिद्रूपं रूप द्रिस्यते । ऊर्ध आधं च मध्यं च, संपूरनं न्यान मयं धुवं ।। ३५४ ॥ षट् कमलं त्रिलोकं च, सार्धं धर्म संजुतं । चिद्रूपं रूप दिस्टंते, चरनं पंच दीप्तयं ॥ ३५५ ॥ दिव्यानुयोग उत्पादंते, दिव्य दिस्टी च संजुतं ।
अनंतानंत दिस्टंते, स्वात्मानं विक्त रूपयं ॥ ३५६ ॥ दिव्यं दिव्य दिस्टी च, सर्वन्यं सास्वतं पदं । नंतानंत चतुस्टं च, केवलं पदमं धुवं ॥ ३५७ ॥ चत्वारि गुण जानते, पूजा वेदंति जं बुधै । संसार भ्रमण मुक्तस्य, सुद्धं मुक्ति गामिनो ॥ ३५८ ॥ श्रियं संमिक दर्सनं च, संमिक दर्सनमुद्यमं । संमिक्तं संपून सुद्धं च, तिअर्थं पंच दीप्तयं ॥ ३५९ ।। श्रियं संमिक दर्सनं सुद्धं, श्रियंकारेन उत्पादते । सर्वन्यं च मयं सुद्ध, श्रियं संमिक दर्सनं ॥ ३६० ॥ न्यानं च संमिक्तं सुद्धं, संपूरनं त्रिलोकमुद्यमं । सर्वन्यं पंच मयं सुद्धं, पद विंदं केवलं धुवं ॥ ३६१ ॥ श्रियं संमिक न्यानं च, श्रियं सर्वन्य सास्वतं । लोकालोकं च मयं सुद्धं, श्रियं संमिक न्यान उच्यते ॥ ३६२ ॥