________________
श्री श्रावकाचार जी अनस्तमितं बे घड़ियं च, सुद्ध धर्म प्रकासये । सार्धं सुद्ध तत्त्वं च, अनस्तमितं रतो नरा ॥ २९७ ॥ अनस्तमितं कृतं जेन, मन वच कायं कृतं । सुद्ध भावं च भावं च, अनस्तमितं प्रतिपालये ॥ २९८ ।। अनस्तमितं जेन पालंते, वासी भोजन तिक्तये । रात्रि भोजन कृतं जेन, भुक्तं तस्य न सुद्धये ॥ २९९ ॥ षादं स्वादं पीवं च, लेपं आहार क्रीयते । वासी स्वाद विचलंते, तिक्तं अनस्तमितं कृतं ॥ ३०० ।। अनस्तमितं पालते जेन, रागादि दोष वंचितं । सुद्ध तत्त्वं च भावं च, संमिक दिस्टी च पस्यते ॥ ३०१ ।। सुद्ध तत्त्वं न जानंते, न संमिक्तं सुद्ध भावना । स्रावगं तत्र न उत्पादंते, अनस्तमितं न सुद्धये ॥ ३०२ ॥ जे नरा सुद्ध दिस्टी च, मिथ्या माया न दिस्टते । देवं गुरं सुतं सुद्धं, संमत्तं अनस्तमितं व्रतं ॥ ३०३ ॥ पानी गालितं जेनापि, अहिंसा चित्त संकये। विलछितं सुद्ध भावेन, फासू जल निरोधनं ॥ ३०४ ॥ जीव रष्या षट् कायस्य, संकये सुद्ध भावनं । नावगं सुद्ध दिस्टी च, जलं फासू प्रवर्तते ॥ ३०५ ॥ जलं सुद्धं मन: सुद्धं च, अहिंसा दया निरूपनं । सुद्ध दिस्टी प्रमाणं च, अव्रतं स्रावग उच्यते ॥ ३०६ ॥ अविरतं स्रावगं जेन, षट् कम प्रतिपालये । षट् कर्म द्विविधस्चैव, सुद्धं असुद्धं पस्यते ॥ ३०७ ॥
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी सुद्धं षट् कर्म जेन, भव्य जीव रतो सदा । असुद्धं षट् कर्म जेन, अभव्य जीव न संसयः ॥ ३०८ ॥ सुद्धं असुद्धं प्रोक्तं च, असुद्धं असास्वतं कृतं । सुद्धं मुक्ति मार्गस्य, असुद्धं दुर्गति कारनं ॥ ३०९ ॥ असुद्धं प्रोक्तस्चैव, देवलि देवंपि जानते । षेत्रं अनंत हिंडते, अदेवं देव उच्यते ॥ ३१० ॥ मिथ्या मय मूढ़ दिस्टी च, अदेवं देव मानते । परपंचं जेन कृतं सार्धं, मानते मिथ्या दिस्टितं ॥ ३११ ।। ग्रंथं राग संजुक्तं, कषायं च मयं सदा । सुद्ध तत्त्वं न जानते, ते कुगुरुं गुरू मानते ॥ ३१२ ॥ मिथ्या माया प्रोक्तं च, असत्यं सत्य उच्यते । जिन द्रोही वचन लोपंते, कुगुरुं दुर्गति भाजनं ॥ ३१३ ॥ अनेक पाठ पठनंते, वंदना श्रुत भावना । सुद्ध तत्त्वं न जानते, सामायिक मिथ्या मानते ॥ ३१४ ॥ संजमं असुद्धं जेन, हिंसा जीव विरोधनं । संजम सुद्ध न पस्यंते, ते संजम मिथ्या संजमं ॥ ३१५ ।। असुद्ध तप तप्तं च, तीव्र उपसर्ग सह । सुद्ध तत्त्वं न पस्यंते, मिथ्या माया तपं कृतं ॥ ३१६ ॥ दानं असुद्ध दानस्य, कुपात्रं दीयते सदा । व्रत भंगं कृतं मूढा, दानं संसार कारनं ॥ ३१७ ॥ ये षट् कर्म पालंते, मिथ्या अन्यान दिस्टते । ते नरा मिथ्या दिस्टी च, संसारे भ्रमनं सदा ॥ ३१८ ॥