________________
श्री उपदेश शुद्ध सार जी सहकार अर्थ ससहावं, सहजोपनीत सहाव सदर्थ । अनेय विभ्रम सहियं, न्यानं आवरन दुग्गए पत्तं ॥ ३५२ ॥ सब्दं सदर्थ रूवं, सब्दं षिपिऊन कम्म तिविहेन । सब्दं अलष्य लष्यं, सब्दं अनिस्ट न्यान आवरनं ॥ ३५३ ॥ वयनं च कम्म जिनियं, वयनं च सुद्ध सहाव निम्मलयं । वयनं सास्वय रूवं, अनिस्ट वयनं च न्यान आवरनं ॥ ३५४ ॥ वयनं च नितं वयनं, नितं सहकार अनितं विरयं । जड़ अजित उवएस, न्यानं आवरन दुष्य वीयम्मि ॥ ३५५ ॥ न्यानं च ममल न्यानं, न्यानं सहकार कम्म संषिपनं । पज्जावं नहु पिच्छदि, न्यान सहावेन मुक्ति गमनं च ॥ ३५६ ॥ दर्सन अनंत दर्स, दर्सन विन्यान न्यान सहकारं । दर्सन भेय चउक्कं, दंसन दंसेइ अप्प परमप्पं ॥ ३५७ ।। चष्यं दर्सति सुद्ध, अचष्य दर्सन दर्सयति सुद्धं । अवधे अवहि संजुत्तं, केवल दंसेड़ नंतनंताई ॥ ३५८ ॥ चष्यं च सुद्ध भावं, चष्यं च ममल दिस्टि सभावं । संसार सरनि विरयं, पज्जय रत्तं च चषु आवरनं ॥ ३५९ ॥ वरन विसेष न दिस्टं, नह दिट्ट असुद्ध भाव अनिस्टं । इस्टं संजोय दिटुं, पर्जय रूवं च चषु आवरनं ॥ ३६० ।। चष्यं ममल सहावं, दंसन न्यानेन अन्मोय संजुत्तं । अन्मोयं अंतरयं, चष्यं आवरन दुग्गए पत्तं ॥ ३६१ ॥ चष्यं च दिस्टि इस्टं, अतींदी सभाव न्यान सहकारं । दंसन सुद्ध अन्मोयं, दंसन आवरन पज्जाव संदिट्ठ ॥ ३६२ ॥
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी दंसेइ मोष मग, मल रहिओ सुद्ध दंसनं ममलं । असत्यं असरन तिक्तं, दंसन सहकार कम्म विलयति ॥ ३६३ ॥ अचष्यं दंसन उत्तं, सब्दं सहकार न्यान विन्यानं । कम्म मल सुयं च विपनं, अचषु दर्सन दर्सए सुद्धं ॥ ३६४ ।। दर्सति लोय अवलोयं, दंसन दंसेइ मुक्ति सहकारं । पज्जावं पर उत्तं, दंसन आवरन सरनि संसारे ॥ ३६५ ।। दंसन अनंत रूवं, दंसन दिट्ठी च कम्म विपिऊनं । जदि पज्जय अनुरतं, दंसन आवरन बेन्द्रिया पत्तं ॥ ३६६ ।। दंसेइ तिहुवनग्गं, दंसन न्यानं च अन्मोय संजुत्तं । जदि पज्जाव सुभावं, दंसन आवरन दुष्य वीयम्मि || ३६७ ।। दंसन षिपनिक रूवं, दंसन सहकार कम्म विलयंति । जदि पज्जाये रत्तं, दंसन आवरन सरनि संसारे ॥ ३६८ ।। दंसन ममल सहावं, न्यान विन्यान दंसनं सुद्ध । जं सरनि भाव सहकारं, दंसन आवरन दुष्य संतत्तं ॥ ३६९ ।। दंसन अरूव रूवं, रूवातीतं च निम्मलं ममलं । जदि कल इस्ट सुभावं, दंसन आवरन नंत संसारे ॥ ३७० ॥ इस्ट संजोयं दिस्टं, इस्ट षिपिऊन कम्म तिविहेन । जदि अनिस्ट दिस्ट सहकारं, दंसन आवरन वितरं पत्तं ॥ ३७१ ॥ दंसन परिनै उत्तं, अनंत चतुस्टय ममल सहकारं । आनंदं परमानंद, दंसन धरनं च मुक्ति गमनं च ॥ ३७२ ॥ मोहं पमान उत्तं, अप्पा परमप्प लोक लोकं च । जदि सरनि भाव मोहंधं, चौ गइ संसार सरनि मोहं च ॥ ३७३ ॥
(१११)