________________
श्री उपदेश शुद्ध सार जी मोहं च परम मोहं, न्यानं अन्मोय मोह सहकारं । जदि कल इस्ट विमोहं, पुग्गल सभाव नंतनंताई ॥ ३७४ ॥ मोहं दंसन सुद्ध, सुद्धं न्यानं च कम्म षिपिऊनं ।। जदि पज्जय मोह सहावं, पज्जायं लिंति नंतनंताई ॥ ३७५ ।। मोहं न्यान मइओ, इस्टं मोहं च विगत संसारे । जदि कल मोह सहावं, कल सहकार नंत संसारे ॥ ३७६ ॥ मोहं दंसन न्यानं, चरनं तव सहाव इस्टं च । जदि अनिस्ट मोहंधं, अनिस्ट संसार सरनि वीयम्मि ॥ ३७७ ॥ मोहं परमप्पानं, मोहं न्यान परंपराइ सौष्याई । जदि मोहं पज्जावं, पज्जय रत्तं संसार दुष्य वीयम्मि ॥ ३७८ ।। आनंदं परमानंद, परमप्पा परम भाव दरसेई । हितमित न्यान सहावं, ममल सहावेन निव्वुए जंति ॥ ३७९ ।। न्यानं च न्यान रूवं, न्यान सहावेन दंसनं ममलं । अन्मोयं पज्जावं, न्यानंतरं च नरय वीयम्मि ॥ ३८० ।। न्यानं न्यान सुसमयं, न्यानी अन्मोय ममल सहकारं । जदि पज्जय अन्मोयं, अंतर आवरन दुग्गए पत्तं ॥ ३८१ ।। न्यानं च सुद्ध भावं, सुद्धं अवयास नंतनंताई। जदि पज्जय सहकारं, पज्जय अन्मोय निगोय वासम्मि ॥ ३८२ ।। नंत चतुस्टय जाने, न्यानंकुर अन्मोय ममल मिलियं च । जदि पज्जाव सुभावं, न्यानं अंतर दुष्य वीयम्मि ॥ ३८३ ॥ पज्जावं पर पिच्छं, पज्जाव नंत विसेष संदिहुँ । पज्जावं विरयंतो, न्यानं अन्मोय कम्म संषिपनं ॥ ३८४ ।।
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी जदि कस्टं च अनेयं, श्रुतं तवं च नंतनंताई। जदि पज्जावं पिच्छदि, न्यानंतरं दुष्य वीयम्मि ॥ ३८५ ।। न्यान सहावं जानदि, न्यानं विन्यान मनुव रंजेई । न्यान अन्मोय अंतरयं, अन्यानं सहकार नरय वासम्मि ॥ ३८६ ।। न्यानं दंसन सम्म, चरनं चरन्ति मनुव रंजेई । जदि पज्जाव सदिटुं, नवि न्यानं नवि दंसनं चरनं ॥ ३८७ ।। अन्यानं भत्तीए, अन्यानं सहकार न्यान विरयंतो । तव वय क्रिय पज्जावं, अन्यानं सहकार दुष्य वीयम्मि ॥ ३८८ ।। नो कम्मं पिच्छंतो, भाव कम्मं च पिच्छ विरयंतो । दव्व कम्म नहु पिच्छदि, न्यानंतरं अनन्त संसारे ॥ ३८९ ॥ पज्जावं च अनंतं, पज्जाव सरूव न्यान अन्मोयं । जदि अंतरं न दिट्ठ, न्यानं ममल सहाव सिद्धि संपत्तं ॥ ३९० ॥ इय घाय कम्म मुक्कं, मुक्कं संसार सरनि सल्यं च । कम्मं तिविहि विमुक्कं, ममल सहावेन सिद्धि संपत्तं ॥ ३९१ ।। अन्यान भाव मुक्कं, मिच्छा विषयं च राग संषिपनं । विपियं नंत अभावं, न्यानं अन्मोय कम्म विपनं च ॥ ३९२ ।। परिनाम अन्यानं, जनरंजन राग सहाव विपनं च । कलरंजन दोष विलयं, मनरंजन गारवं च विलयंति ॥ ३९३ ॥ एयं अनेय रूवं, रूवातीतं च कम्म मोहंधं । उत्पन्नं षिपिऊनं, षिपिओ कम्मानि नंतनंताई ॥ ३९४ ।। विपिओ नंत विसेषं, षिपिओ सभाव पुन्न पावं च । मन सहकारं षिपिनं, मन उववन्न कम्म संषिपनं ॥ ३९५ ॥
(११२)