________________
श्री उपदेश शुद्ध सार जी दर्सन मोहंध अंधं, कोमल परिनाम न्यान आवरनं । कोमल सहाव न दिठें, निगोय वासं अनेय कालम्मि ॥ २२० । दर्सन मोहंध सहियं, न्यानं आवर्न देई दिस्टं च । दिस्टि सहाव न दिस्टं, थावर गइ अनेय कालम्मि ॥ २२१ ॥ न्यान आवरन स उत्तं, दर्सन मोहंध देई सहकारं । संसार सरनि बूडं, चौगइ संसार भावना होई ॥ २२२ ॥ दर्सन संमिक् दर्स, संमिक न्यानं च दर्सए सुद्धं । न्यानं दंसन चरनं, दर्सन मोहंध चरन आवरनं ॥ २२३ ।। दर्सन न्यान संजुत्तो, चरनं दुविहंपि संजदो होइ । दर्सन मोहंध असत्यं, चरनं आवरन सरनि संसारे ॥ २२४ ॥ दर्सन न्यान अनंतं, अनंत वीरी अनंत चरनानि । दर्सन मोहंध पज्जावं, चरनं आवरन दुग्गए पत्तं ॥ २२५ ॥ दर्सन अरूव रूवं, न्यानं च रूव चरन चारित्तं । सम्मत्त चरन चरनं, संजम चरनानि सुद्ध संजुत्तं ॥ २२६ ।। तस्य दिस्टि आवरनं, आवरनं मुक्ति ममल मग्गस्य । व्रत तव किरियं च अनिस्टं, चरनं आवरन थावरं पत्तं ।। २२७ ॥ चरनं चरिय तवत्तं, चरनं संसार सरनि मुक्तस्य । दर्सन मोहंध सुभावं, अनित चरनं नरय वासम्मि ॥ २२८ ।। चरनंपि सद्ध चरनं, पाषिक चरन पषि मोहंधं । पषि प्रवेस उवन्नं, चरनं आवरन पषि उववन्नं ॥ २२९ ।। दर्सन मोहंध स उत्तं, चरनं आवरन अनितं दिस्टं । अनाचार अन्यानं, चरनं आवरन निगोय वासम्मि ॥ २३० ।।
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी चरनंपि ममल चरनं, चरनं संजुत्त मुक्ति गमनं च । दर्सन मोहंध अभावं, चरनं आवरन दुष्य वीयम्मि ॥ २३१ ॥ चरनं सुद्ध सहावं, सुद्धं सहकार कम्म षिपनं च । दर्सन मोहंध असुद्धं, चरनं आवरन सरनि संसारे ॥ २३२ ॥ चरनं इस्ट संजोयं, इस्टं संजोइ नंत दरसेई । दर्सन मोहंध अनिस्टं, चरनं आवरन नरय वीयम्मि ।। २३३ ।। तवंपि अप्प सहावं, न्यान सहावेन चरन सहकारं । दर्सन मोहंध असत्यं, तव आवरन सरनि संसारे ॥ २३४ ॥ तप पुन इस्ट संजोयं, इस्टं सहकार कम्म विलयंति । दर्सन मोहंध अनिस्टं, तव आवरन विषय नरयम्मि || २३५ ।। अप्प सहावे निलयं, पर सहकार विमुक्त तव उत्तं । कस्टं अनिस्ट रूवं, दर्सन मोहंध दुग्गए पत्तं ।। २३६ ॥ तवं च अलष्य लष्यं, लषतो सहाव सुद्ध ममलं च । संसार सरनि विरयं, दर्सन मोहंध सरनि संजुत्तं ॥ २३७ ।। संसारे विरयंतो, संसारे सरनि सरंति नहु पिच्छं । न्यानी ससंक मुक्कं , दर्सन मोहंध ससंक ससरूवं ॥ २३८ ।। संसार सरनि अनितं, हिंडति संसार पषिनो भावं । न्यानी ससंक विरयं, दर्सन मोहंध संक उप्पत्ति ॥ २३९ ।। सरनि भाव उवलष्यं, व्रत तप किरियं च अन्यान सहकारं । न्यानी तं विरयंतो, अप्प सहावेन निसंक रूवेन ॥ २४० ॥ सरनस्य अनेय भावं, दानं किरियं च विकह रूवेन । न्यानी तं विरयंतो, ममल सहावेन निसंक सहकारं ॥ २४१ ॥