________________
श्री उपदेश शुद्ध सार जी दर्सन दिवि स दिटुं, इस्टं संजोय दर्सए सुद्धं । सुद्धं च ममल दर्स, दर्सन मोहंध अनिस्ट दर्सति ॥ १९८ ॥ दर्सेड इस्ट दर्स, इस्टं दर्सेड लोय अवलोयं । इस्टं अनंतनंतं, दर्सन मोहंध मिच्छ दर्सति ॥ १९९ ॥ दर्सन मोहंध सहावं, अत्रित अनिस्ट असहाव संजुत्तं । कलं सहावं रसियं, पज्जय दिस्टि सरनि संसारे ॥ २०० ॥ दसति असुद्ध दर्स, रूव सहावेन सरनि संसारे ।
अनित अचेत सहावं, दर्सन मोहंध दुग्गए पत्तं ॥ २०१ ॥ दर्सन मोहंध असुद्धं, कल लंक्रित कर्म दर्स दर्सेई । पज्जावं पिच्छंतो, अन्यानं अन्मोय निगोय वासम्मि ॥ २०२ ॥ न्यानं च परम न्यानं, न्यानं सहकार मिच्छ तिक्तं च । न्यानं च ममल सहावं, दर्सन मोहंध पज्जाव आवरनं ॥ २०३ ॥ न्यानं च सुकिय सुभावं, न्यानं च षिपिय तिविहि कम्मानं । न्यानं अनंत रूवं, दंसन मोहंध न्यान आवरनं ॥ २०४ ॥ न्यान सहाव स उत्तं, न्यानं दर्सेइ नंत सहकारं । दर्सन मोहंध पज्जावं, अन्मोयं पज्जाव दुग्गए पत्तं ॥ २०५ ॥ न्यानं च विद्धि अवयासं, लोयालोयं च ममल सभावं । मल मुक्कं न्यान अन्मोयं, दर्सन मोहंध न्यान आवरनं ॥ २०६ ॥ न्यानं नंत विसेषं, न्यानं न्यानं च विद्धि सभावं ।
अन्मोयं वयन सहावं, दर्सन मोहंध वयन आवरनं ॥ २०७ ॥ न्यान सहावं उत्तं, सहकारे न्यान सहाव आयरनं । न्यानं अनंतनंतं, दर्सन मोहंध सहाव आवरनं ॥ २०८ ॥
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी न्यानं परिनइ उत्तं, परिनवइ न्यान लोकलोकांतं । परिनइ प्रमान सुद्धं, दर्सन मोहंध परिनए आवरनं ॥ २०९ ॥ न्यानं हेय संजुत्तं, हितमित परिनवइ नंतनंताई। एयं ममल सहावं, दर्सन मोहंध हेय आवरनं ॥ २१० ॥ न्यानं कोमल रूवं, कोमल परिनवइ ममल सहकारं । ममलं ममल सहावं, दर्सन मोहंध कोमल आवरनं ।। २११ ।। न्यानं च दिस्टि ममलं, ममल सहावेन केवलं न्यानं । दिस्टं च नंत दिस्टिं, दर्सन मोहंध दिस्टि आवरनं ॥ २१२ ॥ दर्सन मोहंध सहावं, न्यानं आवरन सुकिय सुभावं । दुषिय कम्म उववन्नं, दुग्गड़ गइ भावना होई ॥ २१३ ।। दर्सन मोहंध विसेषं, पज्जय रत्तो पज्जाव संजुत्तो । आवरनं न्यान सहावं, पज्जय आवरन बे इंदिया जुत्तं ॥ २१४ ।। दर्सन मोहंध स उत्तं, अवयासं न्यान आवर्न सहकारं । अवयास नहु पिच्छइ, थावर उप्पत्ति अनेय कालम्मि ॥ २१५ ।। दर्सन मोहंध सुसमयं, न्यानं आवरन वयन सभावं । सो वयनं नवि पिच्छड़, नरयं बे इंदि अनेय कालम्मि ॥ २१६ ।। दर्सन मोहंध अंध, न्यानं आवरन देइ सहकारं । असहावं च उवन्नं, विकलत्तय नंत नंत कालम्मि ॥ २१७ ।। दर्सन मोहंध सुभावं, परिनइ आवर्न अन्यान सहकारं । परिनइ सहाव न दिढं, तिरिय गए कुदेव जानेहि ॥ २१८ ॥ दर्सन मोहंध सुभावं, हितकारस्य अन्यान सहकारं । हेयं कहंपि न दिटुं, विकलत्तय अनेय कालम्मि ॥ २१९ ।।
(१०४)