________________
ELLER LILIT
श्री उपदेश शुद्ध सार जी प्रपंच विभ्रम सहियं, अनेय भेय सरनि संसारे । लोक मूढ कल रंज, कलुस भाव नंत सरनि संसारे ॥ १३२ ॥ तवं च वय संजुत्तं, कल सहकार अनिस्ट दिस्टि संजुत्तं । तव वय कुमय संजुत्तं, अनेय विभ्रम नरय वीयम्मि ॥ १३३ ।। कलं सुभाव न नितं, नितं जानेइ अन्यान सहकारं । कल रंजन दुबुहि जुत्तं, अनित सहकार दुग्गए पत्तं ॥ १३४ ।। कलं सहाव समलयं, निम्मल जानेहि सौचि सहकारं । मलं च मल उववन्न, कलरंजन अन्यान सरनि संसारे ॥ १३५ ॥ कलं सहाव असुद्धं, स्नानं सौचि सुद्ध जानेहि । ते मूढा अन्यानी, कल सहकारेन दुग्गए पत्तं ॥ १३६ ॥ कलं च असुचि सहावं, एवंदी पुग्गलं सौचि जानेहि । दोषं दोष उपत्ति, अन्मोयं संसार सरनि वीयम्मि ॥ १३७ ॥ कलं च विप्रिय रूवं, स्थानं सर्वस्य असुद्ध जानेहि । न्यान सहाव न पिच्छं, अन्मोयं अनंत दृष्य वीयम्मि ॥ १३८ । कलं च रूव संजुत्तं, कल इस्टी अन्यान अन्मोय संजुत्तं । न्यानंकुर अंतरयं, कल सहकारेन सरनि संसारे ॥ १३९ ॥ गलं च पूरन भावं, अनित असरन असुचि जानेहि । न्यानं अंतर दिट्ठी, अन्मोयं कल दुग्गए पत्तं ॥ १४० ॥ कल संबंध सरूवं, ग्रह परिवार सयल संमिलियं । जिन वयनं अंतरयं, कल सुभाव नरय वीयम्मि ॥ १४१ ।। कल संबंध स उत्तं, पर अप्पा भाव सुपएसं । न्यानंतरं स दिटुं, पर अन्मोय सरनि संसारे ॥ १४२ ॥
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी कल संबंध सुभावं, पर पज्जाव अप्प स उत्तं । अन्यानं मिच्छातं, अन्मोय नरय दृष्य वीयम्मि ॥ १४३ ।। कल अन्मोय स उत्तं, पर पर्जाव वयन अप्पानं । पर विद्धं च स उत्तं, न्यानंतरं नरय दुष्य वीयम्मि ॥ १४४ ।। कल संकप्प वियप्पं, कल दिस्टी च अनिस्ट संजुत्तं । न्यान सहाव न दिट्ठ, न्यानं आवर्न दुष्य संतत्ता ॥ १४५ ।। कल परिनाम उवन्नं, लाज भय गारवेन दिढेई । ससंक न्यान सहकार, कल संजोय दुष्य वीयम्मि ॥ १४६ ।। कलं च उत्साह दिटुं, अन्यानं सहाव अन्मोय संदिहूँ । न्यानंकुरं न लहियं, न्यानं आवर्न नरय वीयम्मि ॥ १४७ ।। कलरंजन दोष उवन्नं, असुद्धं अन्यान अन्मोय सहकारं । पर पुग्गलं सरूवं, कलरंजन दोष दुग्गए पत्तं ॥ १४८ ॥ कलरंजन जिन उवएस, सुद्धं सम्मत्त न्यान सहकारं । दंसन अनंत दर्स, अप्पा परमप्प लष्य सुभावं ॥ १४९ ॥ चरनंपि दुविह भेयं, सहकारेन तवंपि विमलं च । दंसन चौविहि जुत्तं, न्यानं अवयास तजंति अन्यानं ॥ १५० ।। सुद्ध सहावं पिच्छदि, अप्पा सुद्धप्प विमल झानत्थं । विन्यान न्यान सुद्धं, न्यान सहावेन सयल तं भनियं ॥ १५१ ॥ अन्यानं नहु पिच्छदि, न्यान सहावेन रूव रूवं च । दुबुहि रूव नहु दिटुं, सुद्धं न्यानं च रूव मिलियं च ॥ १५२ ॥ जायि कुलं नहु पिच्छदि, सुद्धं संमत्त दंसनं पिच्छइ । न्यान सहाव अन्मोयं, अन्यानं सल्य मिच्छ मुंचेइ ॥ १५३ ॥
(१०१)