________________
श्री उपदेश शुद्ध सार जी कुल रागं च उवन्नं, अकुलं सहकार न्यान विरयंमि । अन्यान विषय विद्धं, अन्मोयं निगोय वासम्मि ॥ ११० ।। सहकार राग जुत्तं, अन्यानं सल्य विषय सहकारं । अन्मोयं अन्यानं, सहकारं संसार भावना हुंति ॥ १११ ॥ परिनाम राग सहियं, परिनइ परिनवई मिच्छ अन्यानं । पर पज्जावं पिच्छदि, परिनाम राग नरय वासम्मि ॥ ११२ ॥ रागस्य राग जुत्तं, विकहा विसनस्य अबंभ रूवेन । धम्मं च अधम्म उत्तं, उत्तं रागं च दुग्गए पत्तं ॥ ११३ ॥ अन्मोय राग उत्तं, अन्यानं अन्मोय सल्य अन्मोयं । विषयं च अगुरु वयनं, आलापं अन्मोय निगोय वीयम्मि ॥ ११४ ।। प्रकृति राग सहियं, न्यानं विन्यान अन्मोय पर पिच्छं । बहिर सुभाव न मुक्कं, प्रकृति रागं च नरय वीयम्मि ॥ ११५ ॥ अवयास राग जुत्तं, अवयासं न्यान विन्यान पर पिच्छं । पर पुग्गल सहकारं, अवयास राग दुग्गए पत्तं ॥ ११६ ।। जिन उत्तं नहु दिटुं, जन उत्तं जन रंजनस्य सभावं । न्यान विन्यान न रुचियं, अन्यानं अन्मोय न्यान विरयंमि ॥ ११७ ।। राग सहाव न गलियं, नहु गलियं मिच्छ विषय सल्यं च । जिन उत्त ससंक निसंकं, अगुरु अजिन सरनि संसारे ॥ ११८ ॥ जिन उत्त भाव नहु लष्यं, जन उत्तं भाव अन्मोय संजुत्तं । जनरंजन राग सहावं, रागं अन्मोय सरनि भावना हुंति ॥ ११९ ॥ रागं जिनेहि उत्तं, अप्पा सुद्धप्प परम अन्मोयं । संसार सरनि विरयं, न्यानं अन्मोय मुक्ति गमनं च ॥ १२० ।।
श्री तारण तरण अध्यात्मवाणी जी अंकुर न्यान सहावं, अन्मोयं भाव कम्म विलयंति । न्यानं च परम न्यानं, रागं समयं च कम्म संषिपनं ॥ १२१ ॥ न्यान मई अन्मोयं, दंसन सहकार चरन अन्मोयं । तव अन्मोय सहावं, अवयास अन्मोय सिद्धि संपत्तं ॥ १२२ ।। कलरंजन दोस उवन्नं, कल सहकारं च विद्धि संजुत्तं । परिनइ कलुस सहावं, कल लंक्रित कर्म तिविहि उववन्नं ॥ १२३ ॥ जदि कलुस भाव दिटुं, दोषं उववन्न नंतनंताई । तदि दुग्गड़ गइ गमनं, कलरंजन भाव नरय बीयम्मि ॥ १२४ ॥ कलं च किलि किलि सहियं, कलं च कर्म भावना जाने । अगुरुं च कल सहावं, कलरंजन दोस निगोय वासम्मि ॥ १२५ ॥ कलुस भाव स उत्तं, क्रित सहकार कर्म ब्रिद्धं च । तह धम्म उवएस, विस्वासं अगुरु नरय वासम्मि ॥ १२६ ॥ कल इस्टं स दिढें, कल संजोय नि:कलं विरयं । न्यानंतर अन्यानं, अन्मोयं अनिस्ट दुग्गए पत्तं ॥ १२७ ।। कल इस्ट अनिस्ट दिस्टं, इस्ट विओय न्यान विन्यानं । अनिस्ट रूव रूवं, अन्मोयं अनिस्ट दुग्गए पत्तं ॥ १२८ ॥ कलं सुभाव स उत्तं, कलियं विन्यान अन्यान संजोयं । सुतं च विकह सहावं, अन्मोयं अजित सरनि संसारे ॥ १२९ ।। सुतं च अनेय भेयं, वयनं आलाप भेय अभेयं । कल सहाव विन्यानं, अनिस्ट अन्मोय सरनि संसारे ॥ १३० ॥ गाहा दोह छंदानं, सामुद्रिक व्याकरन जोयसं जुत्तं । सुरं च स्वास नि:स्वासं, चंदं सूरं च गहन पज्जलियं ॥ १३१ ।।
(१००)