________________
पोगशास्त्रम्
तृतीय प्रकाशः
૪૬
रह रयणविचित्त कुंथु सुमिणम्मि तेण कुंथुजिणो। सुमिणे अरं महरिहं पासइ जणणी अरो तम्हा ॥९॥ वरसुरहिमल्लसयणम्मि डोहलो तेण होई मल्लिजिणो । जाया जणणी जे सुब्वयत्ति मुणिसुव्वओ तम्हा ॥१०॥ पणया पञ्चतनिवा दंसियमित्ते जिणम्मि तेण णमी। रिहरयणं च नेमि उप्पयमाणं तओ नेमी ॥ ११ ॥ सप्पं सयणे जणणी जं पासइ तमसि तेण पासजिणो । बढइ य नायकुलं ति अ तेण जिणो वद्धमाणु त्ति ॥१२॥ इति कीर्तनं कृत्वा चेतःशुद्धयर्थ प्रणिधानमाहएवं मए अभिथुआ विहअरयमला पहीणजरमरणा । चउवीस पि जिणवरा तित्थयरा मे पसीअन्तु ॥५॥
एवमनन्तरोदितेन विधिना मयेत्यात्मनिर्देशः, अभिष्टुता आभिमुख्येन स्तुताः स्वनामभिः कीर्तिता इत्यर्थः। कि विशिष्टास्ते, विधूतरजोमलाः-रजश्च मलं च रजोमले, विधूते प्रकम्पिते अनेकार्थत्वादपनीते वा रजोमले यैस्ते विधुतरजोमलाः, बध्यमानं च कर्म रजः, पूर्वबद्धं तु मलम्, अथवा बद्धं रजो, निकाचित मलम् , अथवा ऐर्यापथं रजः, साम्परायिकं मलमिति । यतश्चैवभूता अत एव प्रक्षीणजरामरणाः कारणाभावात् । चतुर्विंशतिरपि, अपिशब्दादन्येऽपि जिनवराः श्रुतादिजिनेभ्यः, प्रकृष्टाः, ते च तीर्थकरा इति पूर्ववत्, मे मम, किं ? प्रसीदन्तु प्रसा (१) स्तूपं रत्नविचित्रं कुन्थु स्वप्ने तेन कुन्थुजिनः । स्वप्ने महाई पश्यति जननी, अरस्तस्मात् ॥९॥ वरसुरभिमाल्यशयने दोहदस्तेन भवति मल्लिजिनः । जाता जननी यत् सुत्रतेति मुनिसुव्रतस्तस्मात् ॥१०॥ प्रणताः प्रत्यन्तनृपा दर्शितमात्रे जिने तेन नमिः । रिष्टरत्नं च नेमिमुत्पतन्तं ततो नेमिः ॥११॥
सर्प शयने जननी यत् पश्यति तमसि तेन पार्श्वजिनः । वर्धते च ज्ञातकुलमिति च तेन जिनो वर्धमान इति ॥१२॥
॥४४॥
