________________
10
रिसिदत्ताचरिए पढमं पव्वं ॥]
[१३ [अरिदमनेन सह युद्धम् ]
पट्ठवइ निययं पुरिसं, हेमरहसुयस्स नियभूमीगस्स । सो गंतूण कुमारं पभणइ अरिदमणवयणेहिं ॥१२१।। मह लंघिऊण सीमं, अरिदमणो भणइ वच्चसु कुमार ! । अहवा जुज्झेऊणं, गच्छसु मह देसमज्झेणं ॥१२२।। अहवा किं बहुएणं खग्गं कंधुं आगओ सि तं मज्झ । ता ठाहि समरहुत्तो अहवा आणं पडिच्छेहि ॥१२३।। सुणिऊण इमं वयणं दूयं पडिभणइ सो इमं कुमरो । किं केसरि भयभीओ, गिण्हइ आणं सियालस्स ? ॥१२४॥ भणिओ दूओ इय एवं सो गंतूण भणइ पडिवयणं । किं भयभीओ सीहो, कुणइ सियालाण इह आणं ? ॥१२५॥ अरिदमणो सुणिऊणं वयणं दूयस्स जलिउमाढत्तो । तं दट्ठण जलंतं, संखुद्धा तक्खणं पुरिसा ॥१२६।। गिण्हेइ को वि खग्गं को वि हु सत्तिं सरासणं को वि । को तोणीरं पीडइ, पहणइ अण्णो धरणिवढें ॥१२७।। एयम्मि अवसरम्मि, दिन्ना संगामसूयगा भेरी । सुणिऊण तस्स सदं, संखुद्धा तक्खणं सुहडा ॥१२८।। संगिण्हइ को वि हत्थि कु वि तुरगं को वि गिण्हइ खग्गं । को वि वरसंदणरूढो रणतण्हालू चलइ सहसा ॥१२९।। कु वि पढम जोव्वणु[व]गयरागबालाए विरहभीयाए । उण्णयपओहराए , धरिओ अवरुंडिउं दइओ ॥१३०।। अण्णा य पायवडिया भणइ पियं निग्घिणो सि तं दइय ! । जो मोत्तूण दइयं, चलिओ तं एत्थ संगामे ॥१३१।। इय एवं वुच्चंता सुहडा वरपिययमाहिं तरुणीहि । अगणियपिययमवयणा चलिया संगामतण्हालू ॥१३२॥ गयवर-रहवर-पाइक्क-संकुलं तुरयथट्टदुपेच्छं । अण्णोण्णे निज्जिणंतं नयराउ विणिग्गयं सेण्णं ॥१३३।।
20
25
D:\amarata.pm5\3rd proof