________________
[३०९
परिशिष्टम् [२] ऋषिदत्ताख्यानकम् ॥]
दिट्ठो तावसकुमरो परिब्भमंतेण तेण कुमरेण । तईसणेण जाओ तस्स अउव्वो पमोयभरो ॥३०८॥ हरिसाऊरियमणसा तावसकुमरेण पच्चभिन्नाओ। पणमिय सो तप्पुरओ उवविट्ठो अमयसित्तो व्व ॥३०९॥ पुटुं च कुमारेणं भयवं ! तुह पढमजोव्वणस्थस्स । एगागिणो अरन्ने केत्तियकालं वसंतस्स ॥३१०॥ तेण वि भणियं सुंदर ! हरिसेणो एत्थ तावसो आसि !। रिसिदत्ता तङ्ख्या कत्थइ सा परिणिउं नीया ॥३११॥ केण वि कुमरेण रिसी सो जलणं साहिउं गओ सग्गं । अहयं पुण संपत्तो अन्नंतो कुमर ! कइया वि ॥३१२॥ सुन्नमिमं रमणीयं नाउं एत्थेव ताव निवसामि । असमसमाहाणजुओ कुणमाणो नियमऽणुट्ठाणं ॥३१३॥ कुमरेण चिंतियमिणं तावसकुमरं अहं नियच्छंतो । पच्चक्खं रिसिदत्तं नियदइयं चेव पेच्छामि ॥३१४॥ कुमरेण सो भणिओ केणावि हु कारणेण तं भयवं!। अवलोयंतो मन्ने नयणनिमेसं पि विग्घमहं ॥३१५॥ तो जाव वसामि अहं तवोवणे ताव मज्झ पासम्मि । वसियव्वं सुयणु ! तए महापसायं विहेऊण ॥३१६॥ तावसकुमरेणुत्तं तवोहणाणं समं गिहत्थेहिं । केरिसओ संबंधो ?, न संगयं ता इमं कुमर ! ॥३१७॥ चलणेसु निवडिऊणं तं मन्नाविय विणिग्गए कुमरे । सा पावा पव्वाया परिब्भमंती तहिं पत्ता ॥३१८॥ पुट्ठो तावसकुमरो तीए नमिऊण भयवमेगागी। कह कुणसि तवं रन्न [म्मि ] भीसणे पढमतारुन्ने ? ॥३१९॥ तेणावि चिंतियमिमं कइया वि हु सा वि संभवइ एसा । निग्घिणसिरोमणीए जीए निव्वासिया अहयं ॥३२०॥ तो तावसेण भणियं ओसहि-विज्जा-तवाणुभावाओ । पभवइ न किं पि मज्झं गुरूवइ8 कुणंतस्स ॥३२१॥ पुणरवि य तीए भावावगमनिमित्तं पयंपियं मुणिणा। तुममवि भद्देगागिणी कहं भमसि किसि [यका] या य ॥३२२॥ किं सिस्सिणी वि बीया न अस्थि ? कत्तो य आगया इहइं? । तीए वि एसो जइ किंचि तावसो मज्झ विज्जाइ ॥३२३॥ देइ इय चिंतिऊणं भणियं भयवं ! ममावि विज्जाओ। अवसोयणि-तालुग्घाडणीओ विज्जंति विविहाओ ॥३२४॥
D:\chandan/new/datta-p/pm5\2nd proof