________________
३००]
[ऋषिदत्ताचरित्रसंग्रहः ॥ ततो विसन्नचित्तो तइया सो तावसो समाहीए। किंकायव्वविमूढो पडिओ चिंतासमुद्दम्मि ॥१५६॥ रे जीव ! तए भवभीयमाणसेणं इमं वयं पत्तं । जाव य धम्मगुरूहि धम्मसहाएहिं य विउत्तो ॥१५७॥ एसा वि पेमपत्तं समाहिहेऊ पिया मया जीव ! ।
इहि कह कुणसि तुमं तद्दिणजायं इमं बालं ? ॥१५८॥ अहवा- जं एइ अवसरेणं परिवाडीए सुहं व दुक्खं वा ।
तं सहह अदीणमणा जाव पसायं विही कुणइ ॥१५९॥ इय भाविंतो संठाविऊण अप्पाणमप्पण च्चेय । मणयं समाहिवसओ देइ मणं पत्थुयत्थम्मि ॥१६०॥ पालइ महुररसेहिं पहाणतरुसंभवेहिं य फलेहिं । तं बालियं पयत्ता वसीकओ नेहपासेहिं ॥१६१॥ अह कम्मि वि पत्थावे पसत्थरूवे निवेसियं नामं । जमिमा रिसिप्पसाया जाया ता हेउ रिसिदत्ता ॥१६२॥ सा वि हु कम्मोदयो कुमार ! विद्धिं गया इमम्मि वणे । जणयमणाणंदयरी संजाया अट्ठवारिसिया ॥१६३॥ लायन्नकंतिकलिया अहिणवतारुन्नसुन्दरावयवा । मा कोवि हु अवहरिही इमं ति संजायसंकेण ॥१६४॥ निययगुरुविस्सभूईसिक्खवियंजणपओगकरणेण ! । विहिया अद्दिस्सतणू वणम्मि कीलइ जहिच्छाए ॥१६५॥ भणिया तेणेसा कुमर ! बालिया तुज्झ कोवि जो पुरिसो। रुच्चइ तं मह साहसु जेण पयच्छामि तं वच्छे ॥१६६॥ कुमर ! तयं हरिसेणं मं चेव य तावसं वियाणाहि । एयं पि निव्वियप्पं मह धूयं चेव रिसिदत्तं ॥१६७॥ तं सोउं मुणिवयणं कुमरो आणंदनिब्भरो भणइ । भयवं ! तं रिसिदत्तं दंससु मणवल्लहं अज्ज ॥१६८॥ वयणाणंतरमेव य सव्वालंकारमणहरं काउं । हरिसेणो नियधूयं दंसइ कणगरहकुमरस्स ॥१६९॥ दिट्ठा य तेण बाला रह व्व मयणेण निद्धदिट्ठीए । सो वि हु ससिणेहाए दिट्ठीए तीए सच्चविओ ॥१७०॥ सुसिणिद्धदिट्ठिपसरं परोप्परं ताणि पेच्छमाणाणि । वच्छत्थलम्मि विद्धाणि मयणभिल्लेण भल्लीहिं ॥१७१॥ तो तावसेण नायं नूणमिमीए इमो मणे रुइओ। कहमन्नहाऽणुराएण पेसए दिट्ठिमेयम्मि ? ॥१७२॥
D:\chandan/new/datta-p/pm5\2nd proof