________________
[२९९
परिशिष्टम् [२] ऋषिदत्ताख्यानकम् ॥]
दिवो य विस्सभूई भणिओ संविग्गमाणसेण इमो। देसु मह तावसवयं भयवं ! संसारभीओ हं ॥१३९॥ तेणावि हु सो राया विहिणा पव्वाविओ कुणइ किरियं । सव्वं पि तावसाणं तवोवणे एत्थ भवभीरू ॥१४०॥ अह देवीए अनाओ गब्भो आगमणसमयसंभूओ। परिवड्डिउं पवत्तो सा पुट्ठा किं इमं भद्दे ! ? ॥१४१॥ तीए वि हु संलत्तं वयं पवन्नाए सामि ! न हु एसो । ता किं कीरउ इण्हि ? कम्मगई का वि मह एसा ॥१४२॥ तेणावि तावसेणं विचिंतियं मज्झ ताव संजायं ।
गरुयं कलंकमेयं धिरत्थु ! मह जीवियव्वस्स ॥१४३॥ जओ- अलियं पि हु वयणिज्जं गरुयाणं दूमए हिययमहियं ।
ता किं करेमि संपइ ? जामि न नज्जामि जत्थ अहं ॥१४४॥ मुणिधिक्कारहएणं पओयणं किं ठिएण एत्थ मए ?। चिंताउरस्स एवं समागया भीसणा रयणी ॥१४५॥ नाओ एस कओ वि हु कुलवइणा गब्भसंभवो तस्स । चइउं वणं सयं चिय अन्नत्थ गओ सपरिवारो ॥१४६॥ ताहे सो अहिययरं मणम्मि संतावमुव्वहइ गरुयं । पेच्छह पावेण मए मुणिणो निव्वासिया गुणिणो ॥१४७॥ ता किं करेमि संपइ ? कत्थ गओ निव्वुई लहिस्सामि ? ।
अहवा वि पावियव्वं अवस्स पावइ धुवं जीवो ॥१४८॥ जओ- दूर वच्चइ पुरिसो तत्थ गओ निव्वुई लहिस्सामि ।
तत्थ वि पुव्वकयाई पुव्वगयाइं पडिक्खंति ॥१४९॥ जं जेण पावियव्वं सुहं व दुक्खं व कम्मनिम्मवियं । तं सो तहेव पावइ कयस्स नासो जओ नत्थि ॥१५०॥ धीराण कायराण व अणत्थरिंछोलिया पडइ देहे । सा सहियव्वा न सहइ बला वि दइवो सहावेइ ॥१५१॥ ता किं वियप्पिएणं एत्थेव तवोवणम्मि निवसंतो । पालेमि सुद्धसीलं विहिणा नियपणइणि एयं ॥१५२॥ अह सव्वगुणविसुद्धे दिवसे वणदेवयं व दित्तीए । उज्जोयंती वणदसदिसाउ वरदारियं देवी ॥१५३॥ सा पियमई पसूया पसत्थलक्खणविराइयावयवं । अह तत्थ कम्मवसओ जं जायं तं निसामेह ॥१५४॥ अणुचियऽवत्थाणाओ अणुचियपावरण-भोयणाओ य । परिचारयविरहाओ पंचत्तं पियमई पत्ता ॥१५५॥
D:\chandan/new/datta-p/pm5\2nd proof