________________
२७४]
[ ऋषिदत्ताचरित्रसंग्रहः ॥
संकं उप्पाएति त्ति । तेण भणितं महरिसि ! तुहं ( ? हो ) वरिं भत्ति मे बला करणि कारवेति त्ति । ततो सो कालागरु- कप्पूर - तुर ( ? रु )क्केसु परमसुरभीसु धूवं डहिदूणं णमिदूण य पुणो वि मंतति-भणध महरिसि ! जति वो केणइ अट्ठोत्ति । तेण णिवित्तिय पडिसिद्धो अवसरितो य ततो । एवं दिणे दिणे उवयारं करेति ।
अण्णदा य रिसिणा पुच्छितो रायपुत्तो, जधा - रायपुत्त ! ण विणा कज्जेणं एस तुह संतियो उवयारो भविस्सदि । भणध जं कारणं ति । तदो रायसुदो पणामपुव्वयं भणदिमहरिसि ! अत्थि वो इध का वि कण्णगा । तं जदि पसादमंतो सि महं तदो तं पदंसेहि, मे देहि य त्ति । तावसेण भणिदं - रायपुत्त ! कदो एत्थ कण्णग ? त्ति । तेण भणिदं सामि ! मया सयमेव सा दिट्ठत्ति । ततो तेण सुचिरं किंपि चिंतेदूणं भणिदो हसंतेण - रायपुत्त ! किं भणसि सयमेव दिट्ठा ? रायसुतेण भणितं जधा - णबेध ( ? ) एव दिट्ठा मे । रिसिणा भणिदं - तहिं तीय ते कज्जं ? त्ति । रायसुदेण भणिदं आमं, कज्जं ति । सा बाला ण ताव पुरच्चरणजोग्गा पर्यादिसुकुमाला य । ततो जति तुब्भे पसादमंता मे ता तं पयच्छध । मे भुंजदु ताव रज्जं ति । रिसिणा भणिदो-जति एवं ततो सुणध ।
अत्थि इधेव भरधे मत्तिया णाम णगरी । तत्थ राया आसि हरिसेणो णाम । तं ताव ममं वियाणध । अण्णदा य अहं कम्हि वि कारणे जादवेरग्गो पुत्तस्स अजिदसेणस्स रज्जं दादुं णिरागरिदपउरवग्गो वणं पट्ठिदो । ममं च पियमत्ती णाम देवी । सा धारिज्जंती वि मे पिट्ठो लग्गा । सव्वालंकारभूसिदा कदा ( ? कधिदुं ) लग्गा मे -देव ! णियत्तध । ण याहं चाइतो तीय णियत्तेदुं । ततो सा मए चेव सह विस्सभूतिसगासे दिक्खं पडिवण्णा । इमं च मो व समल्लीणाइं णागरिसिकुमारगसहायगाई, पुव्वं रिसिपरिभुत्ते य एत्थ आसमपदे परिसंठिदाइं । एसा य देवकुलिया मया वणोगसेसु कारिदा । देवीए य णिग्गमकालभूदो गब्भो परिवडि पयत्तो । तावसेहिं य तं णातूणं चिंतितं एसो राया रज्जं परिच्छइदुं वणं पविट्ठो एत्थ वि अकिच्चं सेवति त्ति । ततो ममं परिच्चइदुं अण्णतो गदा । देवी य कालेण पसूदा । परमरूवा दारिया जादा । मया य से इसिभावलद्धा [त्ति ] इसिदत्त त्ति य से णामं कदं । अभिणवजादा (?) मा ( ?मा ) दा मया य । बहुं विलवंतेणं कतं से अग्गिकज्जं । ससोएण य मया एसा मधूगतेल्लादीसु दुक्खेण परिवड्ढिदा । खंधेण य णं वहंतो पुप्फ-फलाणं कथं वि वच्चामि । सावदभयेण ण छड्डेमि णं उडए । परिवड्ढिदा य कमसो । पच्छा ण चमि खंधेण वोढुं जे । चिंतेमि य-जति उडए मुयामि तो कदाइ सबर- पुलिंदादीसु धरिसणा होज्जा, अण्णे वा केसु वि हीरेज्ज वा बाला । ततो मे अच्छंतियं सोगो पावेज्ज ।
ततो मया पुव्वावधारिदं अंतद्धाणियं अंजणं कदं, दिण्णं च इसिदत्ताए । भणिदाय मे पुत्त ! मम विणिग्गदस्स एतेणं अंजणेणं अंजिदणयणा अच्छेज्जासि । तदो ते कोइ अच्छीसु ण पेच्छीहिति । ण य केणइ हीरिहिसि इतो । एतम्मि अंजणे साधीणे मम य विणिग्गदे जदा तुमं कस्सइ दरिसणं दाहिसि तदा णाहामि जधा तुमं भोगाभिलासिणी । ततो तुमं परिच्चईहामि त्ति । तीय य ‘तध त्ति' पडिवण्णं । एवं च वच्चदि कालो । आगच्छंति य एदाए वत्तणी
D:\chandan/new/datta-p/pm5\2nd proof