________________
रिसिदत्ताचरिए दुइज्जं पव्वं ॥]
[४१ कुमारेण लहिऊण भणियं-[जिण !, वा, णी? जिणवाणी] =जिणवाणी । भणियं तेण ईसि हसिऊण पुणो वि-पिए ! पढसु एक्कं पण्होत्तरं ति । पढियं तीए
को वेयाणं कत्ता ?, कं खविउं जंति पंचमगईए ? । कं इच्छइ सयलजणे, निवारणे कं वि य ट्ठाणं ॥६६।। सरए सरम्मि पिययम ! भसलावलिघट्टणं तु किं सहइ ।
5 जइ बुज्झसि ता कहसु, नो बुज्झसि तो ममं पुच्छ ॥६७।। कुमारेण भणियं पुणो वि पढसु' त्ति । पढियं तीए कुमारेण चिंतिऊण भणियं पुणो वि पढसु । पुणो वि पढियं । पढियाणंतरं लिहिऊण भणियं-[क-ब्रह्मा, कंम, अलं कमलं,] =कमलं । ___तो कुमारेण भणियं-पिए मम संतियं पुण इमं पण्होत्तरं'ति । तीए भणियं- 10 पढसु । पढियं कुमारेणं
'गयचक्खं आमंतसु?, को जयकत्ता दियाण सव्वेसु ? ।
चक्कहरं कहसु जिणं, किं सूरो हणइ किरणेहिं ? ॥६८।। तीए लहिऊण भणियं [अंध ?, अंधक, अरं] = अंधकारं ।
कुमारेण भणियं-पिए ! पढसु किं पि पहाणपण्होत्तरं ' ति । तीए वि निसुणसु 15 पिययम !-भणिऊण पढियं
कं इच्छइ सयल जणो ?, कं सरइ महिलिया पाया ? ।
कं सयले च्चिय जाई, तरिउं इच्छंति तं तातं ? ॥६९।। कुमारेण भणियं-अहो ! गुरू अइसओ पिययमाए, पसिणोत्तरेहिं । पुणो वि पढसु , पढियाणंतरं लहिऊण 'संसारं' । तओ चिंतियं कुमारेण-अहो गुरू अइसओ 20 एईए पण्होत्तरेहिं । ता पयच्छामि तीए, जं किंचि तिलोयमज्झवत्तिणं मग्गइ'त्ति । इई चिंतिऊण भणियं-पिए ! किं पि वरं वरसु' त्ति । तीए वि य सो भणिओपिययम ! तं मे वरो सि वरिओ'त्ति । अण्णेण किं वरेणं सुसोहणेणावि किल मज्झ ।
धण-धण्ण-सुवण्णेण य, पिययम ! मह नऽत्थि किं पि करणिज्जं । जं तं मे वराण, नि(ति)लओ लद्धो पुण्णेहिं सुकएहिं ।।७०॥ 25 कुमरेण ईसि हसिऊण भणिया ‘एवं'ति नऽन्नह'त्ति पिए ! । किंतु महसंतिएहिं, पुण्णेहिं तुमे अहं लद्धा ॥७१।।
D:\amarata.pm5|3rd proof
