________________
२८४
न्यायतात्पर्य्यदीपिका। __ अथ येषां गुरूणां प्रसादात् न्यायरत्नप्राप्तिजनुषी तानभितुष्टषुः शास्त्र कारः प्राह । जिता: समुद्रा गुरुभिर्मदीयैरत्नं ददद्भिस्त्रिदशैरलभ्यम् । यहीयमानं सततं दिजानां प्रवईते चैव करोति मुक्तिम् ॥
मदीयैर्गरुभिरध्यापकैः समुद्रा जिग्यिर । अत्र हेतुगौं विशे. षणम्। किं कुर्वद्भिर्देवैरप्राप्यं जयरूपं रत्नं ददानैः। कुतो चाय स्य रत्नत्वमित्याह । यत् न्यायरत्नं हिज्ञानां प्रतिपद्यमानं वईत एव । तीक्षणबुद्धितयान्यान्यन्यायशास्त्रप्रणयनेन प्रैधते । एवकारः सर्वदापि वृद्धिप्रतिपादनार्थः । चकारस्य व्यस्तसम्बन्धान केवलं वईते । किन्तु न्याय प्रदीपालोकावलोकितपरमात्मरूपतया मुक्ति परमानन्दरूपां करोति च। अयमर्थः । समुद्रा यत्नं ददिरे तत् सुरतभ्यं तेनिमीथ्य निष्कासितत्वात् । तच्च शश्व द्वितीयमाणं तीयते । संसारमोहहेतुत्वात् । मुक्तिं न तनोति च । अत: समुद्र दत्तरमादन्यादृशं न्यायरत्नं ददानमहुरुभिः समुद्रा जिता इति ॥ १६६ ॥ त्रिदशैरपि यदतिदुर्लभं तत् न्यायरत्नं त्वया कथं प्राप्तमित्याह । प्राचार्यमाराध्य मयापि लब्धं लन्यायरत्न *सु परोपकारि । उमर्गिकै: स्वल्पपदैनिंबई संसारमुक्त्ये खलु महिजानामिति ॥
तत् पूर्वोतं न्यायरत्नं आचाव्यं निजगुरुमाराध्य मयापि प्राप्तम् । कीदृशं तत् परापकारि परोपयोगनिष्ठम् । तत् त्वया किं
----
-
*
A13they retin: स्व ।
Aho! Shrutgyanaml
