________________
त्रिदशतरङ्गिणी
॥५॥
सेव्योऽपि नायः सततं भृकुट्या, नादर्शयद्यो भृकुटिं कदाचित् । एकेन नित्यं विजयेन युक्तोऽप्यनन्तसङ्ख्यान् विजयाँश्च दत्ते स लक्ष्मणायास्तनयो नयेन, कुतीर्थिकानां प्रहरन् मदौघान् ! शिवश्रिये श्रीमहसेनवंश- रवि छ विद्योतितदिङ्मुखोऽस्तु धत्ते पढ़े यो गिरिशस्य मौलौ, नेत्रे हरेर्वोदितमात्रपूज्यः । मुक्तेः प्रदाता सदास चन्द्रो, यस्यांहिभाग वक्ति जगत्प्रभुत्वम् ||७|| स तीर्थनेता विनुतो मयाऽपि चन्द्रप्रभो वासववृन्दवन्द्यः । देयादमेयं मम निर्गुणास्या- प्यपारकारुण्यनिधिः सुखम् स्तुतिमिति मतिमांस्तनोति यस्ते,
भुवनविभोऽष्टमतीर्थनाथ ! सम्यग् ।
५३
"Aho Shrut Gyanam"
॥६॥
1111
सुरवरमुनिसुन्दरस्तवानां,
स पदमनन्तसुखाद्वयोऽचिरात् स्यात् ||९|| औपच्छन्दसिकम् इति श्रीचन्द्रप्रभजिनस्तोत्ररत्ननामाष्टमो मूलतश्च तरङ्गः ॥ अथ श्रीसुविधिजिनस्तोत्ररत्नम् ९ (वैतालीयम्) यदि वाञ्छथ शर्म शाश्वतं जनताः कर्मजयश्रियोज्ज्वलम् । स्तुत तत् सुविजितं यतः सदुपायः सदुपेयसिद्धये सुविधे ! सततं प्रमत्तता कलुषत्वेऽपि शिवाभिलाषिणि । करुणा क्रियतां तथा मयी - हितमेषोऽप्यचिराल्लभे यथा जननीं तत्र तां प्रणम्यहं, जिन ! रामेत्यभिरामनामिकाम् । त्वयि गर्भगतेऽपि ते गुणा-नमनद्या सुविधिक्रियादिकान् त्वयि भक्ततया सुतारका, जिनराजाऽजित यक्षराडपि । तव शासनभासनोद्यतौ, परिपातः सततं त्वदाश्रितान् मकराङ्कित ! सेवते ध्वजा - नुमितोऽनङ्गभटः पदौ नु ते । भवघातनशक्तिवाञ्छया, विनिहन्तुं निजवैरिणं भवम् अतिथिः स्वमनोगृहे चिरं, जिन ! सुग्रीवज ! यैर्निबध्यसे । कुरुषे गतबन्धनानिमाँश्चरितं तेन शर्मिस्तत्राद्भुतम्
॥ १ ॥
॥२॥
॥३॥
11811
11301
॥ ६ ॥
