________________
अध्वात्मतत्वालोकः
106 In this drishti Dharma (good conduet) is dearer to him than even his wife, friend and son. He becomes ready to sacrifice his life for the sake of Dharma. and does not abandon it even at the risk of his life,
સર
एवं भवक्षारपयोनिरासात् तत्त्वश्रुति - स्वादुजलेन पुण्यम् । बीजं प्ररोहप्रवणं करोति सम्यङतिः सद्गुरुभूरिभक्तिः ॥ ॥ १०७ ॥
૧૦૭ આમ સદ્ગુરુભક્ત સત્બુદ્ધિ સજ્જન ભવવાસનારૂપ ખારા પાણીને ત્યજી તત્ત્વતિરૂપ વાદુ જળથી પુણ્ય-ખીજને વૃદ્ધિ પમાડે છે.
107 The wise one, with due devotion to his good preceptor, discards the salt waters in the form of the worldly emotion and feeds the seed of Yoga with the Sweet waters of the hearing of true knowledge.
मिथ्यात्वमस्मिथ दशां चतुष्केऽवतिष्ठते ग्रन्ध्यविदारणेन ।
थेर्विभेदो भवति स्थिरायां तद् दृक् चतुष्केऽत्र न सूक्ष्मबोधः ।। ।। १०८ ।।
૧૦૮ આ ચાર દષ્ટિએ સુધી ‘ગ્રન્થિ’-ભેદ ( ( માહરૂપ ગ્રન્થિના ભેદ ) ન થતા હૈ।વાથી ‘મિથ્યાત્વ’ રહે છે. ‘ગ્રન્થિ’ના ભેદ ‘સ્થિરા’ (પાંચમી) દૃષ્ટિમાં થાય છે. અતએવ આ દૃષ્ટિ સુધી સૂક્ષ્મબોધ (‘ જે દશન-મેહ ’ ટૂટવાથી પ્રગટ થાય છે તે ) અનુદિત રહે છે.
108 Till the end of the fourth stage (aft), perverted understanding (which makes no distinction between the soul and the body ), in other words, Mithyitva ( માવ ) persists, because the knot of ignorance and delusion is not loosened till then. The knot gets loosened in the fifth Drishti called Sthira ( for ), This is the reason why correct minute perception is not possible during the first four Drishtis.
Aho! Shrutgyanam
