________________
द्वितीय-प्रकरणम्
३६७
27. Eating and drinking do not appertain to the real and pure nature of soul. It has become necessary owing to its contact with the body. Therefore it is proper to accustom oneself to austerities according to one's capacity, in order to be able to make an approach to that bigh state where the need for food etc, vanishes.
न यत्र दुर्यानमुपस्थितं स्याद् योगा न हानिं समवाप्नुवन्ति । क्षीणानि न स्युः पुनरिन्द्रियाणि कुर्यात् तपस्तत सुविचारयुक्तम् ॥ २८ ॥
૨૮. ક્રુષ્ણન ઉપસ્થિત ન થાય, મન વચન ફાયના ચેગેને હાનિ ન પહેાંચે અને ઈન્દ્રિયે ક્ષીણુ ન થાય એવા તપ સદ્વિચારપૂર્વક, સુવિચારયુક્ત કરીએ.
28. These austerities should be performed wisely so that they do not produce or give rise to evil thoughts, do not impair the working-power of mind speech and body, and do not weaken the power of senses.
रोगादियोगे सति पारवश्ये कष्टं मनुष्यः सहते समग्रम् |
न स्वेच्छया किन्तु तपः करोति यथात्मशयक्तात्महितस्य हेतोः ! ॥ २९ ॥
૨૯. રાગાદિ હાલતમાં માણસ પરવશપણે બધુ દુઃખ સહન કરે છે, પણુ સ્વાધીન હાલતમાં સ્વેચ્છાથી આત્મહિત માટે યથાશક્ત તપ કરતા નથી !
29. Man suffers all sorts of paine when he is overtaken by diseases or other calamities; bul strange to say, he does not willingly and of his own accord practise religious austerities according to his capacity, with a view to spiritual welfare i
Aho! Shrutgyanam
